zondag 13 november 2011

Treinstory

Mijn verhaal 'Vliegen' mocht ook mee op vakantie. Met Pasen naar Parijs en in de zomer naar Denemarken. Zonder dat een woord was toegevoegd kwam het beide keren weer thuis. Gebrek aan inspiratie en fut, maar vooral grote verhalen van anderen zaten mijn vliegenverhaaltje in de weg. 'Hhhh' was intrigerend, 'De Hemel van Heivisj' was heel mooi en 'De Welwillenden' gruwelijk. 'Vliegen' was gedoemd treinstory te blijven, een verhaal dat dagelijks met me mee reisde van Leiden naar Amsterdam v.v. en regeltje voor regeltje groeide. Of niet. Zo kon Leiden-Schiphol soms goed zijn voor tien regels, die tussen Schiphol en Amsterdam Centraal volledig geschrapt werden. Te weinig talent en te veel zelfkritiek. Een vermoeiende combinatie.

Herschrijven

Ik schrijf. Daarna volgt een eindeloos proces van herschrijven, herschrijven, herschrijven, herschrijven. In een van mijn vele notitieblokjes - momenteel vier stuks in mijn tas - noteer ik met veel pijn en moeite een pagina vol. Vervolgens streep ik een kwart tot een half weg. Terwijl ik een hekel heb aan gekras. Ik wil ordentelijke bladzijden in keurige letters. Er zit vaak niets anders op dan de bevlekte pagina integraal over te schrijven. In de hoop op een mooi, foutloos exemplaar. In de hoop ook dat gaandeweg het overschrijven de tekstkwaliteit inhoudelijk zal verbeteren door wijziginkjes aan te brengen. Bijvoorbeeld dit stukje, ik schreef het opnieuw op. De volgende woorden sneuvelden: en, en, zinnen, streep, geklieder, schoon, vormen, schrijf en de. Mocht dit stuk de weblog halen, dan wordt de boel opnieuw gewikt en gewogen.

Schrijfflow

'Je hebt een vlotte pen', zei iemand. Ik dankte voor het compliment dat ik niet verdiende. Ik heb geen vlotte pen. Mijn stukjes lezen misschien makkelijk weg, zoals een Milkyway lekker weghapt. Maar ik heb een zeer moeizame, trage pen. Het enige wat in het schrijfproces in flink tempo verloopt, is het schrappen van woorden, zinnen, alinea's. Heel soms beland ik in een schrijfflow. Als de pen lekker schrijft (vulpennen!) en het papier zich maagdelijk wit voor me uitstrekt. Als het hoofd leeg is en ik geen verplichtingen heb. Als iedereen me met rust laat. Als ik mezelf niet af laat leiden. Maar wanneer is dat?

zaterdag 12 november 2011

Klaar

Veel te lang werkte ik aan het verhaal 'Vliegen'. Nu is het af. Maar wanneer is een verhaal af? Echt af? Als ik 'Vliegen' nu herlees, voor de tienduizendste keer, kan ik nog steeds wijzigingen aanbrengen. Kan. Ik heb besloten het nu te laten zoals het is. Geen tittel of jota meer veranderen. Ik twijfel of ik het moet voorlezen aan J. Want kan ik leven met eventueel commentaar? Dat leidt tot mogelijke aanpassingen? Of moet ik de kritiek negeren? Naast me neerleggen? Doen alsof het stuk af is. Sorry, je opmerkingen doen ertoe, maar je bent te laat. Standvastig zijn, daar komt het op aan. Klaar!