woensdag 16 januari 2013

Vasectomie



De assistent met de pilotenbril kleurde mijn geschoren scrotum bruin met het in de tang geklemde gaasje dat hij uit het kommetje Betadine had gevist. Hij deed dat toegewijd, zorgvuldig, geconcentreerd, als een deelnemer aan de cursus bodypainting voor gevorderden: het beschilderen van intieme delen. Het ontbrak eraan dat het puntje van zijn tong tussen zijn tanden doorstak.
‘Zo,’ mompelde hij na een laatste koude veeg door mijn linkerlies,’ dan is het wachten nu op dokter Bennekom.’
Hij liet mij achter met mijn gedesinfecteerde balzak die zich fris tintelend klein maakte voor de handelingen van de uroloog. Als ik mijn hoofd een beetje optilde, kon ik haar gereedschap zien blinken: vlijmscherpe scalpels en scharen en een injectiespuit. Het angstzweet brak me uit. Daar lag ik dan, zelden had ik me kwetsbaarder opgesteld. Niet alleen vanwege mijn ontblote onderlijf dat in deze steriele operatiekamer elk greintje seksualiteit ontbeerde, maar ook door de ontmanning die aanstonds zou plaatsvinden. Mijn god, hoe heette die speelfilm ook alweer waarin een man gecastreerd wordt door een wraakzuchtig tienermeisje?  Ligt hij daar met de handen geboeid op tafel, terwijl zij …
‘U ligt er fraai bij.’ De arts. Haar grijze haar in een knot. ‘Ik laat u niet langer wachten. Het is een ingreep van niks, maar je kunt het maar beter hebben gehad.’
Ze boog zich over mijn edele delen. Over dat wat er nog van over was. Mijn testikels moesten zich wijselijk hebben teruggetrokken in de buikholte. Ik wilde hier niet zijn. Waar was Barbara om mijn hand vast te houden? Was ik er ook niet geweest toen zij in barensnood verkeerde?
‘U bent nog jong. De meeste mannen die ik onder het mes heb, zijn ouder.’
Fijn. Dat wisten we dan ook weer. Ik bestudeerde het plafond, het minst steriele deel van de kamer. Er hing spinrag.
‘Heeft u kinderen?’
‘Ja, drie of vier,’ kreunde ik.
‘Zo, dat is een heel gezin.’
Haar gezicht verstrakte. Ze zette kracht. Op hetzelfde moment knapte er iets onderaan mijn buik. Ze had het gedaan. Zonder scrupules. Ze had mijn lijn met nieuw leven doorgeknipt. Me onherstelbaar verminkt. Rechts. Links zou spoedig volgen.
Dit is de eerste pagina van het boek 'De Aartsvader' .
Lees verder ophttp://nieuweschrijversprijs.nl/longlist/de-aartsvader/ en beoordeel.
 

donderdag 10 januari 2013

Leesbevorderaar gaat gewoon door in Vlaanderen

Leesbevorderaar P uit K

Naar nu blijkt is P uit K nog steeds werkzaam als leesbevorderaar. Tegenwoordig in België. P werd in Nederland twee jaar geleden uit zijn functie ontheven, nadat Stichting Lezen constateerde dat P vmbo-leerlingen ongeschikte boeken aanried. P zou leerlingen boektitels hebben geadviseerd als De donkere kamer van Damokles, Bezonken Rood en Ivoren Wachters. Ook zou hij kinderen hebben aangezet tot het kiezen van boeken van verplichte boekenlijsten. Volgens Stichting Lezen werkte P's aanpak niet alleen averechts, maar leidden zijn aansporingen tot ontlezing en boekwalging. Dat P in Vlaanderen zijn verderfelijke werk heeft kunnen vervolgen verbaast Stichting Lezen. "Wanneer incapabele leesbevorderaars hun werk in het buitenland gewoon voort kunnen zetten heeft onze rol als klokkenluider weinig zin," aldus de woordvoerder van Stichting Lezen. De stichting pleit dan ook voor Europese regelgeving om valse boekpromotors keihard aan te kunnen pakken. De oprichting van een Europese leespolitie zou geen overbodige luxe zijn. P's activiteiten in Vlaanderen kwamen aan het licht, nadat P op grote schaal Vijftig tinten grijs had gepromoot in het Vlaams middelbaar onderwijs. "Verschrikkelijk dat dit heeft kunnen gebeuren. Jonge lezers zijn wederom blootgesteld aan anti-boekpropaganda van de ergste soort. Zij zijn mogelijk voor het leven getekend en komen wellicht nooit meer toe aan echt goede boeken." Aldus Stichting Lezen. De Vlaamse autoriteiten laten onderzoeken hoe het kan dat P in België gewoon zijn werk kon blijven doen.
34 van de 50 tinten grijs

Domme vragen

Domme vragen zouden niet bestaan. Flauwekul. Veel vragen zijn te dom voor woorden, maar worden desondanks zonder enige beheersing gesteld. "Misschien een domme vraag, maar ..." leidt de onwetende zijn vraag in. Daar gaat het al fout. Wat zo'n sukkel moet zeggen is "Ik heb een domme vraag, dus ik stel hem niet." "Heel verstandig," zou dan de reactie van de potentiële antwoordgever moeten zijn. Maar nee, 90% van de wereld schijnt bevolkt te worden door geitenwollensokkentypes die op dat moment kwezelen:  "Ik heb altijd geleerd dat er geen domme vragen zijn." O ja? Had dan beter opgelet, want je wordt doodgegooid met oerstomme vragen, ook vroeger al toen jij op school zat.
En dan nu een boeketje "misschien een domme vraag...":

  • Groenteboer, zijn deze sinaasappels wel sappig? (Nee, mevrouw, ze zijn gortdroog en niet te pruimen.)
  • Is die driezitsbank wel geschikt om er met zijn drieën op te zitten, meneer Ikea? (Drie? Nou, dat zou ik niet uitproberen in uw geval.)
  • Deze plant gaat toch niet binnen de kortste keren dood? (Ja, echt wel, volgende week kan ie bij het grof vuil.)
  • Valt deze kerstboom uit? (Wie niet, meneer.)
  • Dokter, misschien een domme vraag, maar hoe kan ik zwanger zijn? (Nou, Maria, heb je even?)
  • Conducteur, u blaast uw fluit. U gaat toch niet nu al vertrekken? (O, ik wacht wel even tot u met rollator en al bent ingestapt. We hebben toch al vertraging.)
Misschien een domme vraag, maar heb ik eigenlijk niet heel erg gelijk?

vrijdag 4 januari 2013

Oude meuk zonder wifi

Heerlijk, de NS op toppen van haar kunnen: een oude meuktrein zonder wifi, lekker laat. Ik neem plaats op een smoezelig bankje met de tag BAZOO, de benen in de nek. Uiteraard nadat ik de oudpapierverzameling heb weggeschoven van passagiers die het in Leiden voor gezien hielden. De conducteur blaast zijn valse fluit en de trein zet zich sjokkend in beweging. Ik ben benieuwd of de conducteur het aandurft kaartjes te controleren. Zo'n man moet zich de ogen uit de kop schamen voor deze armoedige vertoning. Als hij toch mededelingen doet via de krakerige luidsprekers laat hij dan zeggen dat dit een rondje van de zaak is. Een gratis rit van Leiden naar de hoofdstad en terug. Maar nee, hij gaat ons vertellen dat deze intercity gedwarsboomd wordt door een goederentrein. Lekker! Wat vervoert die trein dan wel dat hij voorrang krijgt op ons, hardwerkende Nederlanders? Wij passeren de roestbak vlak voor station Heemstede-Aerdenhout. Leeg! Ik vermoedde al zoiets. Wie wil er ten tijde van crisis nog iets per spoor vervoeren? Ja, de NS, maar wat ze vervoeren, wie ze vervoeren, moet wel over enig incasseringsvermogen beschikken. Maar kan de NS nog iets anders dan treintjes laten sukkelen van A naar B? Ik dacht het niet.