Vanmiddag een OV-employee op zijn nummer gezet

Het voordeel van tram 5 is dat je door alle deuren de tram in kan. In tegenstelling tot tram 1 en 2 die over slechts twee ingangen beschikken. O wee als je door een uitgang naar binnenstapt. De wind van voren kan je krijgen van overijverige medewerkers in het controlehokje. ‘U stapt in door een uitgang. Ken u niet lezen?’ zei er vanmiddag een. ‘Pardon!’ riep ik geagiteerd en luidkeels, zodat iedereen mee kon luisteren hoe ik dat stuk OV-chagrijn op zijn nummer ging zetten. ‘Of ik ken lezen? Ik bén lezen! Van de gelijknamige stichting, aangenaam kennis te maken. Analfabeet!’ De vrouw wist niet hoe snel ze zich weer over haar sudoku moest buigen. Kom nou, ik maak zelf wel uit hoe ik een tram in of uit kom. Desnoods via het raam. Grommend nam ik plaats op een “zitplaats bestemd voor invalide”. Mijn modderschoenen op de stoel tegenover me. Medepassagiers hielden een kring vrij van zeker drie tot vier meter. Dat viel nog niet mee in zo’n smal trammetje. Maar het was lekker stil.

Lezen met de sterren

Toen men mij vroeg ‘met welke ster zou u willen lezen?’ had ik mijn antwoord direct paraat.
‘Met Toon Hermans graag.’
Men keek verwonderd. Nee, verwonderd was het niet, eerder spottend. Of arrogant misschien. Bezorgd denk.
‘Toon Hermans is overleden.’
Dat verbaasde mij. Ik had toch pas een foto van zijn laatste show in de krant gezien? Ik waagde een poging.
‘Ik denk dat u zich vergist. Hij treedt nog wel degelijk op. Voor uitverkochte zalen.’
Men zuchtte.
‘U bedoelt Alex Klaassen die Toon Hermans speelt.’
Het klonk als ‘Bram van der Vlugt die Sinterklaas speelt’. Ik schatte in dat men niet van standpunt ging veranderen. Ik zuchtte.

‘Doet u dan maar Wim Sonneveld.’