Teleurstelling

Ring!Ring!Ring!
-Met Peter van D?
-Met Paul B van het A-college.
-Hallo, Paul.
-Ja, je weet als ik op dit tijdstip bel dat dat dan geen goed bericht is.
-Ja, ik weet het.
-Bram heeft het niet in één keer gehaald.
-Nee.
-Nee. Hij mag maar één onvoldoende in zijn profiel hebben en hij heeft er twee.
-Wiskunde en...?
-Scheikunde. Voor zijn schoolexamen stond hij een 5,4 en voor zijn centraal schriftelijk heeft hij een 5,5 gescoord.
-Nee!
-Ja!
-Hoe bestaat het!
-Ja, lullig. Shit happens.
-Hè?
-Wat?
-Ik dacht, ik dacht dat je Duits gaf?
-Yes.
-Aber...
-Doch...
-Scheisse, Paul.
-Scheisse mit Reisse, Peet.
-Gut. Good. Goed.
-Bon. Zie ik Bram morgen op school. Zeg dertienhonderd uur.
-Ja, jammer.
-Spijt me.
-Ook zo.
-Niets aan te doen.
-Feiten.
-Harde feiten.
-Objectieve gegevens.
-Cijfertjes.
-Je kunt er niet omheen.
-Je moet er dwars doorheen.
-Je neerleggen.
-Erbij.
-Zeker.
-Eet ze.
-Ook zo.
Klik.
Tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

Al laat

Het is al laat. Uren zijn voorbijgegleden. Het ochtendgloren is vergeten. Het zweet uws aanschijns is weer geproefd. De avond naakt.
Hallo-tot ziens. Kopje koffie, kopje thee. Dat was het weer. Wat ik net dronk, trek ik nu door.
De groeven in het gelaat zijn onzichtbaar dieper geworden. Voorafspiegeling van de allerlaatste groef.
Gezellig. Kopje koffie? Kopje thee? Wat? Zo laat al? Nee, dank je.

Voor niets

Vanmorgen vroeg reed ik per fiets naar locatie OE van mijn hogeschool. Er zou daar correctiewerk op mij wachten, zo had ik in een e-mail gelezen.
Het was een lekker tochtje van mijn huis naar deze vestiging, ondanks de motregen. Met stevig doortrappen in 20 minuten te doen.
Nu is OE een beetje desolaat. Collega's of studenten kom je er zelden tegen. Vanochtend was zelfs de conciërge afwezig. Een teken aan de wand, want wat is een school zonder conciërge? Hij opent het gebouw en gaat als laatste weer weg, hij zet koffie en wast af en is ieders steun en toeverlaat. Hij beschikt over voorraden maandverband voor noodgevallen, dozen paracetamol voor pijnbestrijding, whiteboardmarkers per dozijn en over een ontegenzeggelijk gevoel voor humor.
Maar toen ik kwam, was hij er niet. En hij heeft een sleutel, een voor mij onontbeerlijke sleutel, om mijn afgesloten postvak, uitpuilend van de werkstukken, te kunnen openen. Die sleutel zit aan zijn sleutelbos. Die bos zit in zijn broekzak. Het is de enige sleutel.
Wil, waar was je nou?
Nu moest ik onverrichter zake terugkeren naar huis. Door de motregen.

Here comes the sun

Here comes the sun

Soleil meldt zich

Soleil meldt zich op tijd. Voor het donker. Voor het ochtendkrieken. Voor sluitingstijd. Voor het einde der dagen. Voor nieuwe haring oud wordt. Voor nacht en ontij. Voor god noch gebod. Voor het eten, na het eten. Voor de ineenstorting van het West- en Oostromeinse Rijk. Voor de val van weer een muur. Voor het slapengaan, tijdens het afwassen en na gedane zaken. Voor al wat groeit en bloeit. Voor het meisje, voor de jongen. Nadat het rode licht gedoofd is, er kan nog een trein komen. Voor donderdag 19.00 uur. Voor het te laat is. Op leven en dood.

Amen.