Hè hè, eindelijk een conducteur die fatsoenlijk, duidelijk en degelijk omroept welk station we naderen. Gewoonweg 'station Sloterdijk', simpelweg 'Heemstede-Aerdenhout', droogweg 'Leiden, station Leiden'. Zo hoort het, je weet waar je (aan toe ) bent, je moet eruit of niet. In dat laatste geval blijf je gewoon zitten waar je zit. Bespaar me dat breedsprakige geneuzel van 'ons volgende station is Haarlem, daar kunt u overstappen op de trein richting hier en ginder' of melig gezever als 'dames en heren, jongens en meisjes, het volgende station is Luchthaven Schiphol, mocht u willen overstappen, dan wenst de NS u een goede vlucht'. Laat ook dat zorgelijke 'denkt u bij het verlaten van deze trein aan uw eigendommen' of 'reist u met een OV-kaart, vergeet dan niet uit te checken' achterwege. En áls je dan wat omroept, laat het dan verstaanbaar zijn. Spreek zonder te schreeuwen, maar met kracht in de microfoon. Niet dat gemummel van 'bzzzz station onverstaanbaar bzzz' waarna iedereen in paniek recht gaat zitten om vertwijfeld een glimp van herkenning op te vangen van de buitenomgeving. Moet de jas al wel of niet aan, zal ik de laptop alvast dichtklappen of kan ik nog even m'n verhaaltje aftikken voor m'n blog? Moet de krant al terzijde? Waar hangen we in godsnaam uit op de rails? Twijfel die vermeden hadden kunnen worden.
Talking Heads-voorman David Byrne kondigde bij optredens het volgende nummer dat zou worden gespeeld slechts aan met de woorden 'the name of this song is..' Daar kunnen veel conducteurs en andere omroepers van de NS een puntje aan zuigen. De man van vandaag heeft het begrepen. 'Station Voorschoten-De Vink' klinkt het accentloos door de speakers.
Ho, wacht even, zijn we Leiden dan al voorbij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten