dinsdag 12 oktober 2010

Ringtone

De telefoon van mijn buurman in de trein gaat af. Is hij slechthorend! Wat een pokkeherrie. Wat is dit, een brulboei? Een misthoorn? Ik besluit hem hier op aan te spreken. Zodra hij is uitgesproken. Het volume waarmee hij zich kenbaar maakt, doet vermoeden dat hij contact heeft met de andere kant van de wereldbol. "Hei, Keis, zit je dral? Ik komper temet an. Sie ik je dan dan. Doeidoei." Een bericht van levensbelang dat ze in Wladiwostock of Sydney zeker moesten horen. We rijden de Schipholtunnel in. Ik maak aanstalten mijn gram te spuien. Dan klinkt wederom de misthoorn. Die gaat onnodig lang af. Mijn buurman lijkt te genieten van het geluid. "Hei, Sjakie, ben jij dral? Nei, knie, maar Keis wel. Ksie je so. Rij net de tunnel in. Tot dan dan. Jaha. Doehoe." Dan ziet hij mijn geërgerde blik, de vingers in mijn oren. Amicaal legt hij een kolossale hand op mijn schouder. "Sorry man, kben nogal popu. Se bellen afenaan. Weis blij, kstap dral uit." Op het perron, vlak voor het raam, treft Brulboei Sydney en Wladiwostok, mannen van hetzelfde kaliber, aanwezig en luidruchtig. Ze kijken om als mijn gewezen buurman zijn hand naar mij opsteekt. Op dat moment gaat mijn mobiel. Het bescheiden geluid van Schubert. Iets met cello. Pianissimo.

Geen opmerkingen: