donderdag 8 maart 2012

Knijpportemonnee

Ik bezoek de röntgenpoli voor mijn geblesseerde linkerpols. In koppels worden de patiënten uit de wachtkamer opgehaald. Ik vorm een duo met de strompelende jongen die kampt met zijn knie. Routineklussen zijn we, lopendebandwerk voor de poliboys. Knietje hier, polsje daar. Broek omlaag, mouw omhoog, even focussen op het pijnpunt, even lachen, klaar. Morgen de uitslag via uw huisarts.
De knie mag eerst. In het kleedkamertje waar ik alleen mijn jas hoef uit te doen, dood ik mijn tijd met het lezen van de folder 'Röntgenstraling en vruchtbaarheid'. Vrouwen die zwanger zijn of denken dit te zijn moeten dit melden. De informatie is opgeleukt met een slechte tekening van een baby in de baarmoeder die zegt "vergeet niet te zeggen dat ik er ook ben!". De navelstreng lijkt een staalkabel.
Ter voorkoming van onvruchtbaarheid bij mannen krijgen die een loodbescherming om de zaadballen. Dit betreft 'een zogenaamde knijpportemonnee die vruchtbaarheid en nageslacht tot 98% waarborgt. De loodportemonnee moet u zich voorstellen als een beursje dat open- en dichtgeklapt kan worden.'
Ik probeer het me voor te stellen. Niet zo moeilijk, ik had er vroeger zelf een. Van groen nepleer, met het logo van de AMRO-bank. Pikant detail, wij noemden zo'n ding klapkutje, handig voor muntgeld. Nooit overwogen er iets anders mee te doen.
Ik ben aan de beurt, röntgenman haalt mij op. Hij ruikt naar ziekenhuis. Voor hij mij instrueert, duikt hij een kast in. Ik weet het al, hij pakt de knijpbeurs. Alleen de mouw omhoog was wel heel simpel gedacht. Hoe kon ik het nageslacht vergeten.
'Broek uit?' vraag ik besmuikt als hij zich omdraait.
'Broek uit? Het was toch uw pols?' In zijn hand heeft hij een pen.
Ik knik, ik zucht en leg mijn arm in positie.

1 opmerking:

Anoniem zei

Subliem! L.