Secondeman

Als hij 's ochtends opstaat, begint het al, het leven in de seconde. Wekker, trap, ontbijttafel, broodje, theetje, krant. Met het oog op de klok, in afgemeten momenten, tjak tjak tjak. Zo rustig als het hart in de nacht klopt, ondanks de heftigste dromen, zo snel lopen de slagen op als de nieuwe dag start. Het is geen haast, het is aaneensluitende opeenvolging en opeenvolgende aaneensluiting. Compact het leven leiden, ingedikt voorwaarts, wonen in de seconde. Zo begon het bestaan, verwekt in een mum - zo zal het eindigen, met de laatste snik.
Ontbijttijd kort, aankleedtijd inclusief schoenen korter, treuzelloos naar de bus. Van bed naar bus in 37 minuten en 6 seconden. Bus arriveert in 1 minuut. Timing! Mogelijke vertragingen: interessant artikel in ochtendkrant, hete thee, nóg een boterham met hagelslag, passende kleding bij elkaar zoeken, tube tandpasta leeg, snee door te fanatiek scheren, geen pleisters in de buurt, één sok kwijt, veter breekt, sleutel onvindbaar, al onderweg naar bus ontdekken dat paraplu nodig is.
Secondeman leeft in illusie, denkt tijd te kunnen sparen. Een stapje sneller, grotere stappen, een hoekje afsnijden door het gras, de sjaal onderweg omknopen. Tijd winnen. Voor wat? Meer tijd bij de bushalte? De schoenveters zorgvuldiger strikken? Nog een keer voor de spiegel een hand door het haar voor de gewenste nonchalance? Onzin.
Tijd is tijd, secondeman, vroege tijd, late tijd, snelle tijd, trage tijd. Tijd. Een opeenvolging van momentjes, secondelang, altijd. Tot tijd het af laat weten. Dan is het tijd voor rust. Een eeuwigdurende uitslaapsessie. Waarop nooit ontbijt volgt. Of alleen maar.