Op de Dag van de Literatuur trad Kees van Kooten op. Zijn boekenweekgeschenk kwam ter sprake, maar ook zijn stokpaardje digideugtniet. Zo schrijft hij zijn verhaaltjes eerst met potlood, daarna met pen en uiteindelijk tikt hij het in de laptop. Dat woord klinkt uit zijn mond net zo onwennig als een ongelovige een bijbeltekst horen citeren. Ook heeft hij een mobiel van zestien jaar oud waarover hij, om niet helemaal voor achterlijk te worden versleten, af en toe een iPhone-veegbeweging maakt.
Zijn hang naar het verleden deel ik. Niet omdat alles vroeger beter was, maar omdat de stappen die de mensheid voorwaarts zet niet altijd verbeteringen zijn. Zo was ik afgelopen zaterdag getuige van het volgende. Ik reed door mijn dorp op de fiets, dik aangekleed - sjaal om, wanten aan - want zoals we weten kan maart zijn staart roeren. Ik verheugde mij op een warme chocolademelk thuis, mogelijk met slagroom. Niet ver van mijn huis moest ik in de remmen. Dwars over een woonerf op mijn route vormden volwassenen en kinderen een rij voor een bestelwagen met het opschrift 'De IJsco-koning'. Vanuit het opengeklapte raam reikte de koning himself horentjes aan met fleurig geschepte bollen. Moeders en vaders namen de bestelling op bij hun kroost. 'En jij, Jantje, banaan en aardbei? Pistache? Ik denk niet dat dat erbij zit. Mango dan maar? Citroen? Doe jij nou maar gewoon vanille, in boerenjongens zitten rozijnen en alcohol. Wil je liever een kartonnen bakje?'
Wie niet beter wist, zou hier een zomerse dag vermoeden. Mensen in T-shirt, korte broek en op slippers die haast maakten met ijs dat langs de handen lekt, terwijl de mussen van het dak rollen. Maar nee, dit was vooruitgang. IJs wanneer je maar wilt, zomer of winter. Dan moest je ermee naar binnen snellen om het naast de roodgloeiende radiator te laten smelten.
Vroeger in de Duinstraat had je zo'n kruideniertje waar je ijsjes op een stokje kon kopen voor 15 cent. Dat moest je wel snel opeten, want het kwam al papperig uit het vriezertje dat hakkend en puffend de zomerse hitte probeerde te weerstaan. Dat waren nog eens tijden. Met telefoons met draaischrijf en typemachines die belden als je het einde van de regel had bereikt. Ping!
Hé, maar wacht 'ns. Verkocht Van Kooten vroeger geen winterijs? Nee, dat was De Bie.
http://m.youtube.com/watch?v=PGyl2BYYSE8&feature=plpphttp://m.youtube.com/watch?v=PGyl2BYYSE8&feature=plpp
Zijn hang naar het verleden deel ik. Niet omdat alles vroeger beter was, maar omdat de stappen die de mensheid voorwaarts zet niet altijd verbeteringen zijn. Zo was ik afgelopen zaterdag getuige van het volgende. Ik reed door mijn dorp op de fiets, dik aangekleed - sjaal om, wanten aan - want zoals we weten kan maart zijn staart roeren. Ik verheugde mij op een warme chocolademelk thuis, mogelijk met slagroom. Niet ver van mijn huis moest ik in de remmen. Dwars over een woonerf op mijn route vormden volwassenen en kinderen een rij voor een bestelwagen met het opschrift 'De IJsco-koning'. Vanuit het opengeklapte raam reikte de koning himself horentjes aan met fleurig geschepte bollen. Moeders en vaders namen de bestelling op bij hun kroost. 'En jij, Jantje, banaan en aardbei? Pistache? Ik denk niet dat dat erbij zit. Mango dan maar? Citroen? Doe jij nou maar gewoon vanille, in boerenjongens zitten rozijnen en alcohol. Wil je liever een kartonnen bakje?'
Wie niet beter wist, zou hier een zomerse dag vermoeden. Mensen in T-shirt, korte broek en op slippers die haast maakten met ijs dat langs de handen lekt, terwijl de mussen van het dak rollen. Maar nee, dit was vooruitgang. IJs wanneer je maar wilt, zomer of winter. Dan moest je ermee naar binnen snellen om het naast de roodgloeiende radiator te laten smelten.
Vroeger in de Duinstraat had je zo'n kruideniertje waar je ijsjes op een stokje kon kopen voor 15 cent. Dat moest je wel snel opeten, want het kwam al papperig uit het vriezertje dat hakkend en puffend de zomerse hitte probeerde te weerstaan. Dat waren nog eens tijden. Met telefoons met draaischrijf en typemachines die belden als je het einde van de regel had bereikt. Ping!
Hé, maar wacht 'ns. Verkocht Van Kooten vroeger geen winterijs? Nee, dat was De Bie.
http://m.youtube.com/watch?v=PGyl2BYYSE8&feature=plpphttp://m.youtube.com/watch?v=PGyl2BYYSE8&feature=plpp
1 opmerking:
Gewoon de seizoenen volgen, dat is het beste, alles op z'n tijd, rust, reinheid en regelmaat. Het is ermee begonnen dat iedereen naar Spanje moest, in de jaren zeventig, terwijl je hier ook gewoon naar strand kon. Dan gingen ze daar 20-hoog in een hok zitten en moest je op je tenen staan om over de betonnen rand van het balkon de zee te zien, of keek je tegen een andere wolkenkrabber aan. Terwijl de zee hier rustig voortkabbelde. Om bij in slaap te vallen, zo rustig. Een Hollandse zomer. Toen kwam er ook nog de wintersport bij. Terwijl er hier ook sneeuw lag. En soms niet, nou ja. En dan gewoon terugkomen met een gebroken been om in de baas z'n tijd te herstellen. Het kan allemaal maar. Maar het kan nooit goed zijn, net als een ijsco in de winter.
Een reactie posten