In de vakantie kwam ik mijn bakker tegen voor een van zijn winkels en hij begroette mij met zijn gebruikelijke ‘Ha mees, alles goed?’ Hij is een oud-leerling van lang geleden en in tegenstelling tot mijn verwachtingen van deze knul in groep 7 heeft hij goed geboerd. Hij managed negen bakkerswinkels in de regio en dat blijkbaar met succes gezien zijn BMW ter waarde van een slordige ton. Surfend op het Internet stuit ik wel eens op zo’n bolide en vraag me dan meteen af wie een dergelijk kreng kan betalen. Nou, Dikkie van M. dus en ik vermoed dat ik met mijn dagelijkse viergranenaankoop een behoorlijke bijdrage heb gedoneerd.
‘Vakantie zeker? Ja, het zal eens niet. Wat een bestaan zeg, leraar!’ Ik gaf hem mijn besmuikte meestersglimlach en dacht aan de immense stapel correctie die thuis op mij wachtte en mijn persoonlijk ontwikkelingsplan dat ik nog moest uitwerken voor het beoordelingsgesprek met mijn directeur direct na de vakantie.
Zou Dikkie, tegenwoordig Dirk, ooit een POP hebben geschreven? Hij mag zich dan omhoog hebben gewerkt tot bakkersbaas, ooit was hij slechts het manusje van alles in zijn vaders bedrijf met niet eens een mavo-diploma. Hij was het LLL-type, ging helemaal voor Lang Leve de Lol.
Zou zijn pa op een dag gezegd hebben: ‘Zoon, volgende week houden wij in het kader van ons personeelsbeleid een POP-gesprek, dus nu als de wiedeweerga achter je computertje om een degelijk plan op te stellen.’
‘Maar pap….’
Nee, zoon, met pappen en nathouden krijg je nooit een BMW. Je mag een LLL-type blijven, maar die letters staan nu voor een Leven Lang Leren!’
‘Maar pap….’
Een Leven Lang Leren, mijn directeur roept de slappe slogan te pas en te onpas. In de docentenkamer, op de ouderavond, bij de opening van het jaar, op de muziek- en poëzieavond. En tja, ik weet niet, ik raak wat gedeprimeerd van een Leven Lang Leren, het klinkt als oneindige detentie.
Dikkie zag er niet uit alsof iets hem deprimeerde. Hij maakte aanstalten om achter het stuur van zijn speeltje te kruipen. ‘Ik moet er vandoor. Voor mij een gewone werkdag, hè?’ Hij lachte en reed toeterend de straat uit, zijn arm wuivend uit het geopende raampje. Lang Leve de Lol.
Op weg naar huis besloot ik het correctiewerk en POP uit te stellen. Nog even verlof van een Leven Lang Leren. Het was niet voor niks vakantie. Tijd voor een beetje LOL.
‘Vakantie zeker? Ja, het zal eens niet. Wat een bestaan zeg, leraar!’ Ik gaf hem mijn besmuikte meestersglimlach en dacht aan de immense stapel correctie die thuis op mij wachtte en mijn persoonlijk ontwikkelingsplan dat ik nog moest uitwerken voor het beoordelingsgesprek met mijn directeur direct na de vakantie.
Zou Dikkie, tegenwoordig Dirk, ooit een POP hebben geschreven? Hij mag zich dan omhoog hebben gewerkt tot bakkersbaas, ooit was hij slechts het manusje van alles in zijn vaders bedrijf met niet eens een mavo-diploma. Hij was het LLL-type, ging helemaal voor Lang Leve de Lol.
Zou zijn pa op een dag gezegd hebben: ‘Zoon, volgende week houden wij in het kader van ons personeelsbeleid een POP-gesprek, dus nu als de wiedeweerga achter je computertje om een degelijk plan op te stellen.’
‘Maar pap….’
Nee, zoon, met pappen en nathouden krijg je nooit een BMW. Je mag een LLL-type blijven, maar die letters staan nu voor een Leven Lang Leren!’
‘Maar pap….’
Een Leven Lang Leren, mijn directeur roept de slappe slogan te pas en te onpas. In de docentenkamer, op de ouderavond, bij de opening van het jaar, op de muziek- en poëzieavond. En tja, ik weet niet, ik raak wat gedeprimeerd van een Leven Lang Leren, het klinkt als oneindige detentie.
Dikkie zag er niet uit alsof iets hem deprimeerde. Hij maakte aanstalten om achter het stuur van zijn speeltje te kruipen. ‘Ik moet er vandoor. Voor mij een gewone werkdag, hè?’ Hij lachte en reed toeterend de straat uit, zijn arm wuivend uit het geopende raampje. Lang Leve de Lol.
Op weg naar huis besloot ik het correctiewerk en POP uit te stellen. Nog even verlof van een Leven Lang Leren. Het was niet voor niks vakantie. Tijd voor een beetje LOL.
Deze column is gepubliceerd in Advies & educatie van juli 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten