Kattengejank

Mijn moeders muzikale voorkeur was voornamelijk religieus bepaald. Tijdens de afwas zong zij liederen van Johan de Heer: “Als g' in nood gezeten, geen uitkomst ziet,wil dan nooit vergeten: God verlaat u niet.” In 1970 kon de Top 40-notering Mijn gebed (“Dit is uw orgel, Heer, dit is uw kerk”) haar goedkeuring wegdragen. Zodra de volgende plaat startte, ging de radio echter uit.
Hoewel mijn vader ook niet vies was van psalmen of gezangen stond hij muzikaal gezien meer in de wereld. Hij luisterde steevast iedere avond naar de Jukebox van Stan Haag op piratenzender Veronica. Willeke Alberti zong dagelijks “Morgen ben ik de bruid” en een stevig mannenkoor liet daarna “Wij zwaaien af” horen. Soms bleek ook de Top 40 aan mijn vader besteed. El Condor Pasa, van Simon en Garfunkel, op nummer één in april 1970, vond hij erg mooi.
Toen ik eenmaal Floyd-fan was en op mijn verlanglijstjes platen van de band prijkten, ging mijn vader in Haagse platenwinkels op zoek naar de door mij begeerde zwarte schijven. Dark Side of the Moon was de eerste elpee van mijn collectie, het jaar daarna gevolgd door A Nice Pair, met muziek uit de beginjaren. Mijn vader vond Any Colour You Like van Dark Side mooi. Toen mijn moeder hem dat hoorde zeggen schamperde ze: ‘Man, dat kattengejank!’ Goed luisteren was niet haar sterkste kant.