'Je hebt een vlotte pen', zei iemand. Ik dankte voor het compliment dat ik niet verdiende. Ik heb geen vlotte pen. Mijn stukjes lezen misschien makkelijk weg, zoals een Milkyway lekker weghapt. Maar ik heb een zeer moeizame, trage pen. Het enige wat in het schrijfproces in flink tempo verloopt, is het schrappen van woorden, zinnen, alinea's. Heel soms beland ik in een schrijfflow. Als de pen lekker schrijft (vulpennen!) en het papier zich maagdelijk wit voor me uitstrekt. Als het hoofd leeg is en ik geen verplichtingen heb. Als iedereen me met rust laat. Als ik mezelf niet af laat leiden. Maar wanneer is dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten