De man met de bruine hoed en groene regenjas had haast: hij rende in de richting van het station. Misschien viel er een trein te halen. Zijn keurige bruin leren schoenen ontweken behendig de plassen en het vuil dat stationspleinen ontsiert. Zijn koffer zwaaide mee op de cadans van zijn rennen. Niemand legde hem een strobreed in de weg. Hij kon lekker vaart maken. Een onvoorwaardelijke sprint trekken. Een jaloersmakende spurt spurten. Tot de roltrap. Die niet werkte. Wat de man niet had voorzien. En hem in 1 seconde degradeerde van volbloed renpaard tot kreupele knol.
Een roltrap ligt niet lekker. Dat zag ik aan zijn gezicht toen hij overeind kwam, zijn haar door de war, zijn bril scheef. Die trein kon ie wel vergeten. Nou ja, er ging altijd wel een volgende trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten