Behind bars

Mijn missie reikt ver, ik heb er veel voor over. Vandaag moest ik ervoor de gevangenis in. Even anderhalf uur zitten. Niets mis mee. Geen straf. Beetje praten met medeopgeslotenen. Praten over boeken. Steggelen over lezen. Ik draaide er graag de bak voor in. Nee, dat is geen stoere praat. Behind bars kijk je toch anders tegen het leven aan. Een beetje perspectiefwisseling heeft nog nooit iemand kwaad  gedaan. Alleen de weg ernaartoe, het pad van de misdaad zogezegd, ja dat viel niet mee. De weg van 020 naar 010. Daar word je vanzelf moordlustig van. Zeker als er vrachtwagens kantelen. En de weg terug, de weg van rehabilitatie door treurig landschap van industrieel verval, novemberse regen en doordenderend vrachtverkeer. Geen reclasseringsambtenaar gezien. Ik stond er helemaal alleen voor. En wat valt dat gevoel weer vrij te zijn tegen...