Toegegeven, hij deed erg zijn best. Het viel ook niet mee, optreden in haar plaats. Strikt genomen was er niet veel aan de hand. Elke wijziging op het spoor nam hij met ons door. Maar hij miste haar bezieling, haar passie, haar zoetgevooisde geluid. Zijn stem klonk rasperig en onuitgeslapen. Misschien dat het beter werd in de loop van de dag. Zo kregen reizigers in de richting Den Haag Centraal te horen dat 'de Sprinter van 5 voor half 8' was uitgevallen door een 'kapotte trein'. Dat zou zij nooit zo gezegd hebben. In mijn gedachten hoorde ik haar stem door de stationshal schallen: 'Dames en heren' (alleen zo'n begin al) 'de Sprinter naar Den Haag Centraal van 7 uur 25' (keurig digitaal) 'rijdt niet vanwege een defect'. Klare taal, eenduidig in betekenis, helder van klankvorm.
Het was niet te voorkomen, er kwamen, ondanks het vroege uur, klachten. Tientallen mensen omcirkelden de informatiebalie. NS'ers met rode hoofden gaven tekst en uitleg. 'Ze is ziek,' hoorde ik zeggen. 'Het kan wel een paar dagen duren.' Er waren veel teleurgestelde gezichten toen het bericht goed doordrong. Mensen sloegen geschrokken handen voor open monden. Anderen doken verslagen nog dieper in hun winterjas en lieten gelaten de mededelingen van de vervanger over zich heen gaan. Hij deed zijn best, echt waar, maar het niveau was ronduit knullig. 'Mensen, als u naar Amsterdam Centraal wilt, moet u nog even wachten. Mannen van de NS proberen een scheve bovenleiding recht te leggen.' Of 'Reizigers op weg naar Utrecht raad ik aan nog even koffie te halen, want het wordt iets later. Thee kan ook.'
Was zij maar hier met haar NS-stem. Dan had je niet eens gemerkt dat het regende en koud was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten