Ogenschijnlijk
leed Fred Janssen niet onder het verdwijnen van zijn vrouw. Hij verscheen op
zijn werk alsof er niets veranderd was, deed zijn boodschappen, zag er verzorgd
uit, at gezond. Enkele dagen voor 26 juni 2008 ontving hij een e-mail van de
openbare bibliotheek. Of eigenlijk was die gericht aan Martha. Een herinnering
dat er drie boeken moesten worden ingeleverd. Fred zuchtte toen hij het las.
Hij had de boeken graag teruggebracht - hij hield niet van boete - maar had ze
niet. Als hij de politie moest geloven, dan lagen ze op het nachtkastje naast
een ledikant in Zuid-Frankrijk. In dat bed moest het flink tekeer zijn
gegaan. Letterlijke woorden van
inspecteur Bijleveld, die daar zelf smakelijk om had moeten lachen. Tot hij het
sippe gezicht van Fred Janssen ontdekte en bedacht dat wat hij had gezegd niet
zo kies was.
Op de dag
voor 26 juni bezocht Fred de bibliotheek. Aan de uitleenbalie legde hij de
situatie uit. De dienstdoende bibliothecaresse had een dergelijke situatie niet
eerder aan de hand gehad. Ze kreeg rode vlekken in de nek.
2 opmerkingen:
'Ze kreeg rode vlekken in de nek': cliffhanger. Op naar deel 3.
Subliem!
Een reactie posten