Paranoia

Misschien omdat ik niet op mijn florissantst het vliegtuig uitrolde - ongeschoren, wallen, en niet helemaal okselfris meer (maar hadden niet alle passagiers daar last van?) - liep ik in de peiling bij de Nieuw Zeelandse douane. Om precies te zijn de verdovendemiddelensquad van wie de hasjhond het op mij gemunt had. De in een uniformpje gehesen Jack Russel sprong diverse malen tegen mij op om aan mijn rugzak te ruiken. De hondenbegeleider overlegde met een collega. Er werd gefluisterd, er werd geknikt, ik was de klos. Aufmachen. Maar dan op z'n kiwi's. Of er eten in mijn tas zat, kruiden, bloemen of iets anders waardoor de hond op mijn Ikea-tas viel? Iets anders? Wat werd hier gesuggereerd? Ja, er had een sinaasappel in gezeten, maar die had ik vlak voor de landing opgegeten, om geen 400 NZ$ boete aan mijn broek te krijgen voor fruitsmokkel. Wat ik dan met de schillen had gedaan. Opgegeten, nou goed? Dat zei ik natuurlijk niet. Dat zet ik alleen heel stoer in een blog die de NZ'se geheime dienst toch niet gaat lezen. Of toch? Er gebeurde wel iets heel vreemds met m'n account net.

Paranoia? Of gewoon jetlag?

Jack zonder uniform.