LDit heeft die eikel over zichzelf afgeroepen, dacht wachtmeester Jacobi toen het bericht van Turlings drama bij hem binnenkwam. De dader kon hij er ook meteen bij bedenken. Voorlopig hield hij dat nog even voor zichzelf. Als logistiek coördinator had hij nu zijn handen vol aan het aansturen van de diverse surveillanceteams en het oproepen van extra mensen. Peppi Tuinstra, zijn vervanger voor de nacht, was intussen ook gearriveerd.
'Nou, ik val wel meteen met m'n neus in de boter,' was haar eerste reactie op de steekpartij. 'Ik dacht een rustig nachtje in te gaan. Ik kan m'n Viva wel vergeten.' Ze legde het tijdschrift toch pontificaal op het toetsenbord van haar computer. Jacobi verbaasde zich over haar onverschilligheid. Terwijl iedereen in rep en roer was en zeer begaan met het lot van de commissaris zeurde zij dat ze niet toekwam aan haar blaadje. Turlings mocht dan niet de meest geliefde baas zijn, dat je leidinggevende was neergestoken ging toch niet in je koude kleren zitten.
'Is ie de pijp uit?' wilde Tuinstra weten.
'God, Peppi, kun je met iets meer tact over je leidinggevende spreken? Ik weet dat je Turlings niet zo mocht, maar hij was wel een van ons.'
'Was? Dus eh...'
'Is. De man is zwaar gewond afgevoerd. Liters bloed verloren. Maar je begrijpt wat ik bedoel?'
Tuinstra zuchtte. 'Ja, ja. Ik had me alleen verheugd op een rustig nachtje. Het was vandaag al druk zat, thuis met de kinderen.' Ze pakte de Viva weer op. 'Lekker een beetje de Viva lezen, dacht ik. Maar dat zit er niet in.'
Nee, dat zat er niet in. De trut. Zonder wat te zeggen liep Jacobi de nacht in. Op zijn fiets doorkruiste hij de wijk van commissaris Turlings. Die Stutterheim kon niet ver zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten