'Meteen dat hek dicht,' commandeerde Anna. 'Voordat je het weet heb je gekken als hij op het terrein.' Ze liep zonder om te kijken het huis in en gooide met een klap de deur in het slot.
Paul Sachet slenterde de oprijlaan af in de richting van het hek. Hij gaapte met wijd open mond. De warmte had hem loom gemaakt. Wat deed hij hier nog? Hij had allang thuis kunnen zijn. En hoelang ging dat hier nog duren?
De BMW had halt gehouden aan het eind van het pad. De achterlichten gloeiden rood op. Voor de zekerheid pakte Paul het dubbelloops jachtgeweer steviger beet. Je wist maar nooit. Hij had geen woord verstaan van wat die man met de vrouw besprak, maar een fijn gesprek was het niet geweest. Wie weet wat die man van plan was.
Toen Paul nog 50 meter had te gaan en de BMW nog steeds onveranderlijk en met draaiende motor tussen de openstaande toegangshekken stond, hield hij even in. Ter voorbereiding op een mogelijke confrontatie. Wat stond die man daar nou? Stel dat hij in de auto een pistool had liggen? Daar had je het al, hij opende het portier. Paul bracht het geweer omhoog. Hij had al eerder geschoten op mensen en hij zou het zo weer doen. Maar had Claire niet gezegd dat er een baan beschikbaar kwam bij de douane? Moest hij dan nu niet gewoon eieren voor zijn geld kiezen?
De man stak zijn handen op. Goed, hij wilde laten zien dat hij ongewapend was. Hij wilde iets kenbaar maken. Hij moest roepen om de afstand die tussen hen lag te overbruggen. Hij sprak goed Frans. Met een hoge stem.
'Even nog. Word jij betaald door die vrouw?'
Het leek Paul het verstandigste niet te antwoorden. De man naderde enkele stappen. Paul tuurde over de loop. Als hij de trekker over zou halen kon hij de man vol in zijn kop raken.
'Want als dat zo is, ik kan ook betalen. En nog wel meer dan zij doet. Wat krijg je? Zeg me het bedrag. 500? Meer? 700? Luister, we komen makkelijk tot een deal jij en ik. 1000? Luister, ik heb het geld hier liggen, ik kan het je laten zien. Ik betaal je 500, jij knalt haar af en ik betaal je weer 500. Makkelijk verdiend geld. Zoveel is ze nu ook weer niet waard. Of wel soms.'
Paul voelde een druppel zweet vanonder zijn haar langs zijn wang naar beneden rollen. Hij haalde hoorbaar adem, rasperig, met open mond. Hij kneep zijn rechteroog bijna dicht en liet zijn rechterwijsvinger het werk doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten