Ober, ik weet niet meer wat ik besteld heb.
Mevrouw, geen punt, ik heb het genoteerd.
O ja?
Ja, dat hoort tot mijn taken, mevrouw.
Wat had ik dan besteld?
Het was, momentje, pizza Calzone.
Nee!
Toch wel.
Maar ik ben vegetarisch.
Dit is wat u wilde.
Nee!
Toch wel. En wijn. U wilde rode wijn.
Onmogelijk, ik drink nooit, ik herhaal, nooit rode wijn.
Toch bestelde u dat. Een fles vol.
U moet zich, nee, het kan niet anders dan, hier is sprake van, u bedoelt...
Nee, mevrouw, zonder dollen: pizza Calzone en rode wijn.
Jee, ober!
Mevrouw?
Weet u zeker dat ik het was die bestelde en niet mijn alter ego?
Uw alter ego, mevrouw?
Ja, mijn alter ego. Dat doet wel vaker rare dingen.
Je ne sais pas, mevrouw.
Mag ik dan alstublieft iets bestellen als mezelf?
Ik houd u niet tegen.
Dan graag een pizza Quattro Stagioni en een flesje witte huiswijn.
Wat u wilt, mevrouw. Dan breng ik dus de Calzone en vino rosso voor uw alter ego en de Quattro Stagioni met een flesje wit voor uzelf.
Doet u dat maar. U bent allervroendelijkst, ober.
Allervroendelijkst, mevrouw?
Ach, neem me niet kwalijk, mijn alter ego typt dit in een bus die net een drempel nam. Dan is een verkeerde letter zo gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten