donderdag 31 oktober 2013

Eigendommen

Bij het verlaten van de trein gaf de conducteur ons reizigers de volgende opdracht mee: "Denk bij het uitstappen aan uw eigendommen". Ik stak mijn vinger op, maar hij zag het niet. Ik had namelijk nog willen vragen of het niet uitmaakte wat de waarde van de eigendommen was. Of dat het om eigendommen ging die óf binnen óf buiten waren. Nu werd het misschien wel een heel willekeurig en weinig consistent lijstje.  En hoelang moest ik eigenlijk aan mijn eigendommen denken? Maar vooruit, ik zou mijn best doen. Ik dacht aan mijn auto, mijn huis, mijn fiets, of fietsen, want ik had er twee, mijn Pink Floyd-collectie, mijn kleding, mijn boeken, mijn vulpennen, mijn computers, mijn iPad (hoewel die in feite van mijn werk was), mijn tv, mijn bed... In gedachten verzonken belandde ik op het busplatform waar ik werd aangetikt door een smoezelig menneke met een gebit als een fietsenrek. "Hebbie misschien een eurootje?" Wat een irritante figuur! Natuurlijk had ik een euro, maar dat was míjn euro. Wegwezen jij. Waar was ik gebleven? Tot mijn bus kwam dacht ik onafgebroken aan mijn eigendommen. Bij het instappen sloeg de twijfel toe. "Chauffeur," vroeg ik na het inchecken, "van uw collega van de NS moest ik aan mijn eigendommen denken. Geldt dat ook bij u in de bus?" De man keek me aan alsof hij een onnozele ziel tegenover zich had. "Wat denkt u zelf?" klonk het schamper. 
Ja, ik had het kunnen weten.

Geen opmerkingen: