Lezers zijn winnaars

Het is prachtig weer, maar ik zit binnen voor de goede zaak. Met twee medejuryleden beoordeel ik in de bibliotheek zestien zenuwachtige schoolkinderen, de plaatselijke schoolkampioenen van de nationale voorleeswedstrijd. Wie zouden wij door laten gaan naar de regioronde?

Gezeten in de fraaie voorleesstoel kondigen de kandidaten hun voorleesboek aan. Ze hebben vijf minuten om de toehoorders in hun fragment te trekken. Alles wordt in de strijd geworpen: heftige onderwerpen, sprankelende dialogen, gekke avonturen. Van emotie overlopende stemmen, tempoversnellingen of -vertragingen waar nodig, synchroon lopende mimiek. Het publiek luistert ademloos, de spanning zindert.

Het jurylidmaatschap is multitaskend zwoegen: luisteren, kijken en aantekeningen maken. Tijd om je mee te laten slepen is er nauwelijks. We zijn op zoek naar de voorlezer die zich significant onderscheidt van de anderen. Het is de wereld van de kleine lezer, de prille boekenliefhebber, echt en puur. 
Nog geen twaalf uur eerder had ik rondgehangen aan de andere zijde van het boekenuniversum, het boekenbal, waar tout Bekend Nederland zich opeens verwant voelt met het schrijfmetier. Het feestelijk startschot van de boekenweek waar het draait om zien en gezien worden. Met A.F.Th. van der Heijden als de nieuwe Mulisch hangend op de trappen en Jelle Brandt Corstius, auteur van het boekenweekessay, met een mooie jonge vrouw aan zijn zijde ( maar niet die van Tommy Wieringa). Leuk hoor, zo één keer per jaar, maar de echte mens raakt een beetje zoek in zo'n happening.

Nina sleept de luisteraars mee in een spannend fragment met een foute meester in het boek 'Woedend zwart' van Mieke van Hooft. Femke leest voor uit 'Maffe meiden' van Mirjam Mous. "Goede voorleeshouding" schrijf ik op. Ze zijn de aanvoerders van het lezersfeestje met limonade en drop op zaterdagmiddag. Eigenlijk heeft iedereen gewonnen. Lezers zijn per definitie winnaars.

Laten we dat op een tegeltje zetten.