Om drie uur arriveerde Anna eindelijk bij de villa. Francois stond al klaar om het hek te openen. Ze stak haar hand op en riep 'Bonjour, Francois'. Hij groette terug met een bescheiden knikje. Was hij kleiner geworden, liep hij nog krommer dan de vorige keer? Ze reed de wagen meteen de garage in. De handtas nam ze mee. Francois zou voor de koffer zorgen.
Ze schudden handen, formeel en afstandelijk. Ze vond het fijn hem weer te zien en wist dat hij dat ook vond, maar hun verhouding zou altijd zakelijk blijven. Hij was betrouwbaar, dat was het voornaamste, ze hoefden geen vrienden te zijn. En hij verstond Nederlands, ook niet verkeerd.
'Ik moet even liggen, Francois, de reis was zwaar, een dag later dan gepland. Wil jij het bad in orde maken?'
Luiken hielden de slaapkamer schemerachtig en koel. Het eerste wat Anna deed was het pistool uit haar handtas halen en onderin de la met dekbedovertrekken stoppen. Dat ding moest weg. Wat er vanmiddag was gebeurd, nauwelijks een uur geleden, moest ze zo snel mogelijk uit haar gedachten bannen. Vandaar het rusten op bed, vandaar het ontspannen in bad. Ze hoorde Francois rommelen in de badkamer. De kraan ging piepend open. Een zware waterstraal spoot in het bad.
Het bed was heerlijk. Ondanks alles voelde ze de loomheid in haar lijf en leden trekken. Toen ze haar ogen sloot, zag ze het beeld voor het eerst terug: het naar beneden rollende lichaam, het bloedende hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten