Sigaretten halen 188

Meer dan ooit verlangde Taco Stutterheim naar zijn ouders. Naar zijn vader met zijn flauwe grappen en zijn blinde geloof in Taco's toekomst, maar nog meer naar zijn moeder en haar tederheid. Haar zachte spreken, haar droeve ogen en haar strelende handen. Ze leken opeens zo ver weg, terwijl ze hemelsbreed maar enkele minuten verwijderd waren van de eettafel waaraan hij zat met commissaris Turlings die aan hem had gezeten en met wie hij in één bed had gelegen, maar van wie hij de voornaam niet eens wist. De man had hem een totaal onbekende wereld ingetrokken waarvan hij het bestaan niet kende en waarvan hij niet wist of hij er hoorde. Het initiatieritueel was zowel pijnlijk als gelukzalig geweest. Hij was niet zonder reden teruggekomen. Aanvankelijk overheerste de twijfel, maar nadat hij zich vol had laten lopen in de kantine van de hockeyclub had hij het aangedurfd. Voordat hij had aangebeld had hij boerend tegen de voorgevel gepist. Wat er komen zou, liet zich raden. Waar hij last van had waren zijn gedachten over wat eerder die avond was voorgevallen. Hij had het uitgemaakt met zijn vriendin. Hij hield ontzettend veel van haar, ze deed hem denken aan zijn moeder. Maar ze verdiende een andere jongen, een betere. Hij was niet geschikt voor haar.