KIn zijn schaarse vrije tijd was wachtmeester Jacobi regelmatig te vinden bij de plaatselijke schietclub. Daar was hij lid tegen flink gereduceerd tarief. Hij kende bestuursvoorzitter Berenbroodspot die in het verleden nogal wat gerommeld had met bouwvergunningen, zich schuldig had gemaakt aan belastingontduiking en illegaal handelde in handvuurwapens. Niets ernstigs allemaal, maar wel serieus genoeg om hem er af en toe aan te herinneren. Dat deed Jacobi dan ook als het hem uitkwam. Vaak aan het begin van het schietseizoen als de penningmeester de acceptgiro's voor de contributie de deur uit had gedaan. Dan nam Jacobi de envelop mee, overhandigde hem onopvallend aan Berenbroodspot, keek de man even recht in de ogen om te zien of de boodschap duidelijk was en keek toe hoe de envelop verdween in de binnenzak van de voorzitter. Vervolgens trakteerde Jacobi de man op een biertje en spraken ze verder nergens over. Nou ja, over koetjes en kalfjes. Of over voetbal, want er zijn nu eenmaal weinig mannen die niet over voetbal praten. Enige tijd geleden had Berenbroodspot hem voorgesteld aan twee mannen. Ene Benny en ene Richard. Die Benny zat goed in het pak en keek intelligent uit zijn ogen. Maar die sjofele Richard had ogen die te dicht bij elkaar stonden. Zonder dat hij zijn bek had opengetrokken wist je al dat het geen kosjere gozer was. Hij speelde met een vlindermes. Haalde er de rouwranden mee onder zijn nagels vandaan. Hij hield zich gelukkig vooral afzijdig, zodat Jacobi zich volledig kon concentreren op Benny.
Die zat naar eigen zeggen in zaken. Op de een of andere manier klonk dat interessant vond Jacobi. Iets zei hem dat hij door wat samenwerking met Benny een leuke gratificatie kon verwachten. Dus deed hij een investering in die man door hem een biertje aan te bieden. Helaas ontkwam hij er niet aan die messentrekker ook iets aan te bieden. Die idioot wilde cognac.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten