In zijn keuken sloofde commissaris Turlings zich uit voor een uitgebreid ontbijt. Dat had die jongen wel verdiend. Een ei, cornflakes, croissants, sinaasappelsap, bolletjes, koffie. Het kostte Turlings bijna een half uur de maaltijd te bereiden. Tevreden beklom hij uiteindelijk de trap met het zware dienblad.
Taco was in diepe slaap. Hij lag op zijn buik en snurkte licht. Hij was pas tegen enen op komen dagen. Eigenlijk had Turlings hem niet meer verwacht. Hij was net in slaap gesukkeld toen de bel ging.
De jongen was aangeschoten, maar had geen blije dronk over zich. Zijn lodderige ogen straalden geen vrolijkheid uit, eerder droefenis of angst. In de hal bij de voordeur zoende Turlings Taco. De jongen rook en smaakte naar bier. Hij maakte niet echt een fitte indruk. Turlings zette sterke koffie die Taco langzaam naar binnen werkte, steeds met een schuin oog op zijn gastheer gericht. Daarna zette Turlings Taco onder een ijskoude douche. Hij stond erbij als een verzopen kat. Hij gaf geen krimp en hij gaf geen kik. Turlings kwam bij hem staan. Natuurlijk niet voordat hij de douchekraan warmer had gedraaid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten