Luister, Taco,' zei Turlings later op de ochtend, toen hij en de stagiair beneden aan de eettafel hadden plaatsgenomen, 'jij moet het volgende voor mij doen. Jij gaat alles wat er over de zaak Martha Janssen bekend is voor mij op een rijtje zetten. Morgenmiddag, maandagmiddag, rapporteer jij mij daarover zo compleet mogelijk. Je hebt nogal aangepapt met dat mens van Sprenkelbach Meijer. Die is inmiddels geschorst, maar maak gebruik van die connectie, want zij kent de ins en outs van die kwestie. Heb je haar privénummer? En dat van Bijleveld? Die lui zijn twee handen op een buik. Sterker nog, weet je wat ze gisteren hebben geflikt in een cel... ach, laat maar zitten. Maar die Bijleveld weet ook van de hoed en de rand. Jacobi kan je wel helpen aan die telefoonnummers. En adressen eventueel.'
Turlings kuchte en schonk de mokken nog eens vol met zwarte koffie.
'Voel je je al wat beter? Een pittig bakje doet wonderen, daar word je weer mens van. Maak je je zorgen over je stageopdracht. Nee toch, daar passen we wel een mouw aan als je in tijdnood komt. Ik zal je vertellen, van dit soort zaken leer je tien keer meer dan die suffe opdrachtjes van de opleiding. Kijk, het is ondertussen natuurlijk al een tijdje geleden dat ikzelf de opleiding deed, maar neem één ding van me aan, je leert het pas in de praktijk. De praktijk is de echte leerschool. Wat jij nu meemaakt bij ons op het bureau daar zijn veel medestudenten van jou stinkend jaloers op.'
De jongen keek nog steeds een beetje treurig. Zelfs Turlings knipoog veranderde daar niets aan.
'En daarbij, Taco,' sprak Turlings zacht, 'wat wij samen hebben, is ook fijn. Welke stagiair maakt dat mee?' Hij greep Taco's hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten