Terwijl ze haar bovenstukje aantrok, had Michelle Benny hem verwonderd aangekeken. Mannen wilden altijd maar één ding en dat was niet 'gewoon even praten'.
'Ik betaal natuurlijk gewoon,' verontschuldigde Benny zich.
'Theo betaalt,' zei Michelle. Ze was opgestaan en had plaatsgenomen op de chaise longue. Ze sloeg haar lange slanke benen over elkaar. De slipper aan haar linkervoet wiebelde losjes heen en weer.
'Dat is ook zo.' Waarom eigenlijk dacht Benny. Michelle leek zijn gedachten te kunnen lezen.
'Als Theo mij regelt, dan wil hij iets van je, meestal geld. Of heb jij iets anders voor hem in de aanbieding?'
'Regelt Theo je vaak?'
Michelle haalde haar schouders op. 'Wat is vaak? Een keer per week gemiddeld. Ik ben betaalbaar. Ik woon op een zolderkamertje van het hotel. Ik ben de hotelhoer. Ze bracht het als iets vanzelfsprekends. Alsof elk hotel naast huishoudelijk personeel en klusjesmannen prostituees in dienst had .
'Maar dat betekent dus dat Theo regelmatig gasten tegen het lijf loopt waar hij brood in ziet?' Benny was onthutst. Hoe flikte die vent dat?
'Ja, Theo is een echte gladjanus. En hij zet mij in als hij denkt dat zijn slachtoffers een zetje nodig hebben. Mannen kunnen maar een ding tegelijk. Als ze zich aan mij wijden, zijn ze niet meer alert op wat ze verder overkomt. Zo zwemmen ze in Theo's fuik.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten