En dan waren
er nog die mailtjes van commissaris Turlings die hij naar stagiair Taco
Stutterheim stuurde. Dat waren geen zakelijke mailtjes, dat waren mailtjes om
rode oren van te krijgen. Je zou dat niet zoeken achter zo’n op het oog keurige
kerel als commissaris Turlings. Altijd netjes in pak, stropdas om. En dat voor
een vrijgezel. Maar van binnen moest het bij hem broeien. Het waren ronduit
perverse berichten. Die jongen moest zich toch opgelaten voelen als hij het
las. Hoe dan ook, voor de zekerheid bewaarde Jacobi de mailtjes in een apart
aangemaakt mapje met de naam ‘komtvanpas’. Dit soort uitspattingen van
hooggeplaatsten kon altijd nog ’s van pas komen. Zo had hij voor Turlings ooit
iets geregeld in verband met een proces-verbaal voor te hard rijden. 180 ballen.
Jacobi had zich ervoor ingespannen dat de bon werd ingetrokken. Voor 90 pieken
van de baas. Toch mooi meegenomen. De dure decembermaand stond toen net voor de
deur. Misschien dat die mailtjes ook nog ’s geld in het laatje konden brengen.
Hoe, dat wist hij nog niet. Maar dat alles nog ’s van pas zou kunnen komen,
daar was hij van overtuigd.
2 opmerkingen:
Bijna op de helft! Hoe hou je het vol? Petje af hoor.
Het is het rustpunt van iedere dag.
Een reactie posten