Angstig, schrikachtig, benauwd. Dat waren karaktereigenschappen die Zus Bennekom kenmerkten. In de penibele situatie waarin ze nu verkeerde, steeg ze echter boven haar traditionele ik uit. Ze herkende zichzelf nauwelijks toen ze opstond, zich breed maakte en Richard op hoge toon van repliek diende.
'Dus jij wou naast een poging tot doodslag en een ontvoering nu ook een verkrachting op je kerfstok bijschrijven. Hier ga ik niet in mee. Over my dead body.'
Haar tirade leek indruk te maken op Richard. Hij keek Zus verbluft aan en bleef besluiteloos staan. Zus rook haar kans om door te stoten. 'Ik moet bovendien een grote boodschap en dat gaat niet gebeuren op die emmer. Ik eis een normaal toilet!'
'Toilet? Je bedoelt de wc?' Richard dacht na. 'Die is beneden bij de kringloopwinkel.' Hij liep zonder commentaar voor Zus uit. Ze gingen een trap af en een deur door. Vervolgens liepen ze tussen de rekken tweedehands rommel door.
'Kijk dan, Richard, wat een gave Mariabeeldjes. Wie doet dat nou weg.' Richard had zich omgedraaid. Zijn gezicht verraadde onzekerheid. Hij had al ruimschoots de afspraak geschonden over de bewaking van die vrouw. Benny had benadrukt dat de kluis dicht moest blijven. En nu stond hij met dat mens rommel van de kringloop te bekijken. Alsof hij met zijn moeder op de markt was.
'En hier, Richard, kijk 'ns wat een messen.' Zus wees naar de onderste plank. In het schemerdonker moest hij bukken om te zien wat ze bedoelde.
Het Mariabeeld dat Zus bij de benen pakte, was zwaarder dan ze dacht. De zwaartekracht liet het plompverloren neerdalen op de kale kruin van Richard. Met donderend geraas viel hij tussen de pulletjes, vaasjes, beeldjes en andere prullaria. De stilte erna was adembenemend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten