Taco's binnenkomst in cel 3 met het dienblad koffie verliep ongemakkelijk. De celdeur was zo dik dat op zijn aanhoudend kloppen niet was gereageerd. Dat hij het luikje had kunnen openschuiven om naar binnen te kijken was niet bij hem opgekomen. En toen hij met veel moeite de dikke deur open had getrokken werd hij aan een werkelijkheid blootgesteld die hij niet had voorzien. Maar toen Elly en Dagobert (!) Bijleveld de ergste confrontaties hadden kunnen verhullen onder een laken en deken trad er alsnog een naar omstandigheden ontspannen sfeer in. Niet dat Taco zich op zijn gemak voelde, maar hij had in elk geval iets bij zich waar de inspecteurs trek in hadden.
'Kom even tussen ons in zitten, Taco,' sprak Elly moederlijk. 'Inspecteur Bijleveld en ik hebben het idee dat je niet helemaal lekker in je vel zit. Je zit klem tussen ons en commissaris Turlings en dat maakt jouw positie als stagiair er niet eenvoudiger op. Klopt het wat ik zeg?'
Het waren woorden die doel troffen. In plaats van antwoord te geven begon Taco heftig te snikken. Deze vrouw begreep hem. Als vanzelf liet hij zijn hoofd tegen haar schouder vallen. Elly liet een hand door zijn haar gaan. 'Jongen toch.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten