Op weg naar het toilet - hij mocht het voorzichtig proberen van de zuster - ontdekte verslaggever Edwin Soepboer de agent voor de gesloten deur van kamer Z0.14. Nieuwsgierig als hij was, bleef hij op een afstandje hangen. Misschien kon hij een glimp opvangen van degene die daar binnen lag. Waarom had die persoon politiebewaking nodig? Mocht hij of zij de kamer niet uit of mochten anderen de kamer niet in? Edwins journalistenhart begon sneller te kloppen. Zijn intuïtie liet hem zelden in de steek, hier zou zomaar een verhaal in kunnen zitten.
Tijdens het plassen bedacht hij een list om die smeris weg te lokken. Dat moest niet moeilijk zijn. Toen hij de wc uitkwam stevende hij linea recta op de politieman af.
'Of u zich even bij de zusterpost wilt melden. Er houdt zich een verdacht persoon op in de gang haaks op deze.'
Het was een ambitieuze juut die zelfs zijn pet ophield als hij binnen was. Hij aarzelde geen moment en stoof in de aangewezen richting. Edwin opende direct de deur van kamer Z0.14. Hij herkende de man in het bed meteen ondanks zijn hoofdverband: Richard the Knife. Hij was met handboeien vastgemaakt aan het ziekenhuisbed.
'Zo, Richard,' sprak Edwin spottend, 'daar lig je dan. Boontje komt om zijn loontje. Ik gisteren, gij vandaag.'
Richard gaf geen sjoege. Zijn ogen waren dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten