Taco Stutterheim baalde. In plaats van lekker te hockeyen met zijn team - een belangrijke thuiswedstrijd - zat hij op een bedompt kantoor dossiers door te nemen van Richard Brokken, alias Richard the Knife. Hij had zijn colbertje uit- en zijn stropdas afgedaan. Afgezien van wachtmeester Jacobi en de inspecteurs Bijleveld en Sprenkelbach Meijer was er niemand op de politiepost. Wel kwamen er af en toe agenten langs die surveillancedienst reden. Ze dronken koffie bij Jacobi. Het was een dolle boel bij de receptie. Ouwe jongens krentenbrood. Sterke verhalen en moppentapperij. Roddel en achterklap. Een sfeertje waar Taco zich als groentje en buitenstaander liever verre van hield. Voordat je het wist namen ze je in de maling. Hij kon dan wel uitverkoren zijn door de baas, het voetvolk had daar weinig boodschap aan.
Jacobi's luide stem drong ook Taco's werkplek binnen. Of hij wilde of niet, hij moest ernaar luisteren. En zo boeiend was het criminele leven van The Knife nu ook weer niet.
'Ik ben even naar het keukentje, kom ik terug, is de sleutel van cel 3 verdwenen,' tetterde Jacobi tegen de agenten. 'Nu kan ik met mijn monitors natuurlijk in alle cellen kijken en moet je nou 's zien wie zich daar verschanst hebben. Elly SM en Bijleveld. Drie keer raden wat die daar van plan zijn. Ik heb hier straks pure Emmanuelle op mijn beeldscherm.'
'Helaas zwart-wit,' stelde een van de agenten droog.
'Doen ze nog iets met handboeien?' vroeg de ander. Er werd hard gelachen.
Toen werd het, op wat gemompel na, opmerkelijk stil.
'Halleluja!' Het was Jacobi die de stilte verbrak. 'Sorry dat ik het zeg, je hebt natuurfilms en je hebt natuurfilms, maar dit is een natuurfilm! En wat zij niet weten is dat al die filmbeelden geregistreerd worden door ene Jacobi.'
'Hoorden jullie dat nou ook,' zei een van de agenten, 'hijgde zij nou Dagobert?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten