Op afstand had Taco Stutterheim de clou van de lol bij de receptie niet helemaal begrepen - Emmanuelle? natuurfilm? - maar dat de spot met Sprenkelbach Meijer en Bijleveld werd gedreven was duidelijk. Het leek hem niet verstandig partij te kiezen in dezen. Een stagiair kon beter iedereen te vriend houden. Die moest zich op de vlakte houden. Geen partij kiezen. Slijmen naar links, likken naar rechts.
Hij merkte wachtmeester Jacobi pas op, toen die al in de deuropening stond. In zijn handen een dienblad met twee dampende mokken en in zijn kielzog twee giechelende agenten.
'Zeg Stutterheim, Sprenkelbach Meijer en Dagob... eh Bijleveld zijn zo druk met elkaar aan het werk geweest dat ze wel een bakje koffie kunnen gebruiken.'
Het was blijkbaar erg grappig wat hij zei, want de politiemannen lagen krom van het lachen. Opnieuw ontging Taco de grap.
'Ik kan niet weg bij de receptie, dus zou jij even...' Hij bewoog het dienblad in Taco's richting. 'Cel 3. In het cellencomplex, links achterin.'
Taco voelde dat hij op zijn hoede moest zijn. Zeker toen een van de agenten proestend uitbracht dat hij wel eerst even moest kloppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten