Spijt was misschien niet het gevoel waarmee Anna Zeven ontwaakte, maar het idee dat het anders, beter had gekund dan dit, de nacht doorbrengen met een total stranger, die veel te oud voor haar was en ook niet echt haar type, overheerste. Als de eerste de beste snol had ze zich in laten palmen door zijn praatjes. Of nee, dat was het niet, hij was best grappig, soms, en hij had haar hoffelijk bejegend. Natuurlijk waren het doorzichtige versiertrucs die nog bleken te werkten ook. Of werken, ze zag mijlenver van tevoren, eigenlijk al op het moment dat hij instapte in de trein en naast haar plaats nam, dat hij uit was op één ding. Ze had dus op haar hoede moeten zijn. Maar het ging zoals het ging, soms overkwam je het gewoon. Als je moe was, vol en zat van drank en spijs, en languit in een bed belandde. Maakte het dan nog uit met wie dat was? Natuurlijk wel, maar kon je je er altijd tegen verzetten? Nee dus. Dit was trouwens op het randje van het toelaatbare. Ze had zich niet echt laten betalen voor de seks, niet in de vorm van bankbiljetten. De overnachting in dit luxe oord en het overdadige diner konden beschouwd worden als betaling in natura. Hoewel, welke hoer gaf haar klant een lift in een prijzige huurauto?
Ze draaide zich nog een keer om. Ze had zelden in zo'n lekker bed gelegen. Ze kon nog even haar ogen sluiten. Theo stond onder de douche. Op het nachtkastje zoemde zijn smartphone.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten