Het was onzin om te denken dat er niets veranderd was in het samenzijn van Theo en Anna. Net als de dag ervoor reden ze weliswaar samen in de blauwe Mini Cooper door Zuid-Frankrijk met Anna achter het stuur, maar gesproken werd er nauwelijks. En de stilte die in de auto hing was gespannen. Het laatste inhoudelijke gesprek hadden ze gevoerd tijdens het ontbijt op de hotelkamer. Het was een zakelijk overleg geweest over geld, met name over de hoogte van bedragen en de afspraken die daarmee samenhingen. Natuurlijk wilde Anna Theo's connectie met Benny weten, maar daarover liet hij niets los. Dat maakte Anna's deal met Theo ongewis. Hoe kon zij ervan op aan dat wat zij afspraken ook daadwerkelijk zo zou gebeuren? In hoeverre was Theo te vertrouwen? Ging hij echt voor haar aanbieding of meende hij stiekum van twee walletjes te kunnen eten door eerst bij haar te vangen en vervolgens ook nog bij Benny? Daarom was zij op haar hoede zijn en wachtte zij op een kans zich van Theo te ontdoen. De kans was groot dat dit kwaadschiks zou moeten gebeuren. Die gedachte was zo overheersend dat ze aan niets anders meer kon denken. Ook Theo stak zijn wantrouwen niet onder stoelen of banken. Het pistool had hij in de rechterzak van zijn colbert gestoken. Zijn hand week niet van de prominente bobbel.
Geconcentreerd stuurde Anna de auto over de Franse binnenwegen. Er was nog een kilometer of vijftig te gaan. Gaandeweg kwam ze tot de conclusie dat ze eerst Theo's vertrouwen terug moest winnen. Als hij zijn argwaan had laten varen zou ze hard en definitief afrekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten