Laat in de middag arriveerden ze bij hotel Le Patiô aan de rand van Saint-Cyr-sur-Mer. De drukte onderweg en het felle zonlicht hadden bij Anna een lichte hoofdpijn veroorzaakt. Hoewel ze ertegen opzag in het donker verder te rijden had ze, om even rust te nemen, Theo's aanbod geaccepteerd om een eenvoudig diner te gebruiken in het hotel. Als dank voor het wegbrengen. Met de trein zou hij er zeker twee keer langer over gedaan hebben. En als ze niet te veel treuzelden konden ze over drie kwartier aan tafel. De keuken was officieel nog niet open, maar voor Theo maakte de eigenaar graag een uitzondering. De ontmoeting tussen de hotelbaas en Theo verliep amicaal. Ze schenen elkaar goed te kennen die twee.
'Anna, Jacques, le patron. Jacques, Anna, mon chauffeur.'
Jacques gaf Theo en Anna een vette knipoog. 'Ah, ton pilote. Elle connaisse la route familière, hein? Heureusement ta chambre est spacieuse, Theo.'
De kamer met royaal balkon had uitzicht over het stadje en de zee en was niet alleen heel ruim, maar ook luxueus en sfeervol ingericht. Anna ging zitten op de zilverkleurige sprei van het kingsize bed. Ze besefte dat ze inmiddels een paar stappen te ver had gezet. Anders was ze hier nooit beland. Met een praktisch vreemde man in een prachtige hotelkamer. Zij op het bed, hij vlak voor haar. Een hotelbaas met suggestieve opmerkingen. Het verlangen naar een verkwikkende douche en languit te liggen tussen koele lakens. Verrukkelijk eten, lekkere wijn.
Ze keek Theo aan. Hij zweeg met een blik die uitgelegd kon worden als verwachtingsvol.
'Voordat je het vraagt, Theo, het antwoord is ja.' Ze liet zich achterover vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten