zondag 12 april 2015

Driehonderdtwintig en -21

Na ons gezamenlijke bad was ik niets meer waard. Neem mijn gratis advies ter harte, ga nooit midden op een hete zomerse dag met iemand anders in een bad zitten die dat niet doet met als enige en eerste doel om zich te wassen. Zeker niet met een persoon die het naar eigen zeggen 'heel gezellig' vindt om samen in bad te gaan. Ik kan je vertellen - hoewel ik niet eens zoveel ervaring heb met ligbaden in het algemeen of met gedeelde ligbaden in het bijzonder - het is een slopende bezigheid. Althans, wat een ontspannen samenzijn zou moeten zijn, wil in dergelijke situaties meestal, vaak, eigenlijk altijd, veranderen in een zware inspanning met acrobatische toeren en water dat royaal over de rand klotst.
Na het afdrogen kon ik niet meer dan languit op het dekbed liggen waar ik spontaan met zweet overdekt raakte. Ook al stond het raam wagenwijd open. De lucht buiten scheen stil te staan, want wat er ook van buiten binnenkwam - lawaai van toeterend verkeer en schreeuwende toeristen, benzinedampen en typische grachtengordelwalmen - het meer dan welkome briesje liet het afweten. Vanaf het bed zag ik mijn vulpen en notitieblok verleidelijk knipogen vanaf het tafeltje, maar ik draaide mij inspiratieloos om naar het naakte lijf van Tanja Tangerine dat mij zo had afgemat. Zij glom van transpiratie.

Bij het ontbijt verraste Tanja mij met het volgende plan: we reizen af naar Zuid-Frankrijk. Ik verslikte mij in mijn koffie.
'Vind je dat zo'n raar idee?' vroegTanja. 'Al die personages uit jouw verhaal vertrekken allemaal naar het zuiden en wij zitten maar in een overvolle stad in een overvol hotel. Ik ben vannacht verdorie tot tweemaal toe gewekt door luidruchtig seksende Spanjaarden. Heb jij niks gehoord? Wat hebben we hier nou nog te zoeken, Soleil? Ik zal het je zeggen: niks, nada, nop, nothing. We reizen af naar Zuid-Frankrijk. Naar Artignosc-sur-Verdon, Digne-les-Bains, Marseille, Saint-Cyr-sus-Mer of hoe het allemaal heten moge. Als we klaar zijn met ontbijten pakken we in, rekenen we af en rijden we met gezwinde spoed, via de Voerstreek, Metz en Nancy zuidwaarts. Misschien, als we stevig doorrijden dat we, hoe heten ze, Elly Sprenkelbach-Meijer, Dagobert Bijleveld, Taco Stutterheim, Zus Bennekom en Fred Janssen nog inhalen. Dat zou toch leuk zijn.' Ze schaterde het uit.
Het was niet voor het eerst dat ik twijfelde aan haar geestelijke vermogens. Maar ze had een lekker bekkie en met Tanja samen in bad mocht dan een slopend feest zijn, het was wel een feest. Ik kon haar niet weerstaan. Het was vrijwel zeker dat we een uur later over de A2 richting Maastricht zouden rijden.

Geen opmerkingen: