'Luister, Hans van Amersfoort, Zigar Benzigar, Mister Marlboro of hoe je ook verder heten mag, we kunnen wel concluderen dat je missie mislukt is. Ik ben Martha Janssen, dat heb je goed verstaan, en ik ben hier veruit de machtigste als het om sigarettensmokkel gaat. Ik weet niet wat je komt doen, mij bereigen, misschien, maar dan had je vroeger op moeten staan. Je moet nu wegwezen anders laat ik Paul hier' - ze wees voor de duidelijkheid in de richting van de man met het geweer, die begreep dat hij alert moest blijven - 'een schot hagel in je donder schieten waarover je naderhand niemand meer in kunt lichten. Het was je al opgevallen dat het landgoed groot was, onafzienbaar kun je rustig stellen, en ik kan je verzekeren dat we een plekje kunnen vinden waar je stoffelijke resten nooit meer zullen worden teruggevonden. Dus aan jou de keuze: wegwezen of vrijwillig onder de groene zoden plaatsnemen. Wat wordt het?'
Het was duidelijk, Anna Zeven, of Martha Janssen, had het kantelmoment volledig benut. De rollen waren totaal omgekeerd. Er was voor Benny geen ander keus te maken dan zorgen dat hij wegkwam. Hij draaide zich om, ogenschijnlijk rustig, maar van binnen kokend van woede. Hij keerde zijn BMW met schisse bewegingen en liet bij het wegrijden het grind opspatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten