Ook al had Anna gezegd te blijven waar hij was, Paul Sachet volgde het tweetal op enige afstand. Hij werd gedoogd. Het gesprek was in het Nederlands, maar het onderwerp moest gezien de bijkomende gebaren een serieuze aangelegenheid zijn. Vooral zij scheen zich nogal op te winden. Haar handen balden zich tot vuisten en meerdere malen gooide ze haar hoofd in de nek. De man hoorde het redelijk gelaten aan, vanuit een soort arrogantie leek het haast. Voor alle zekerheid hield Paul het geweer zo vast dat als het erop aan zou komen hij meteen tot actie kon overgaan. De man droeg een wit overhemd en had zo te zien geen wapen bij zich.
Op dat moment ging Pauls telefoon. De twee voor hem keken verstoord achterom. Hij trok verontschuldigend zijn schouders op en bracht het toestel naar zijn oor.
'Claire?' Waarom belde ze juist nu. Hij kon niet verzaken, hij kon zijn aandacht niet verdelen over het gesprek met zijn geagiteerde echtgenote en zijn opdrachtgeefster die mogelijk in gesprek was met een kwaadwillende man.
'Paul, waar ben je? Je moet meteen thuiskomen, ik heb goed nieuws.'
'Claire, nu even niet, alsjeblieft, ik ben aan het werk. Het grote geld weet je wel.'
'Nee, nee, Paul, luister, laat dat grote geld maar zitten. Ik ruik door de telefoon dat daar een luchtje aan zit. Ik heb werk voor je gevonden. Regulier werk.' Ze sprak opgewonden, ze was vrolijk. Hij moest er niet negatief tegenin gaan.
'Weet je waar? Je raadt het nooit. In de havens. Bij de douane. Ze zoeken versterking tegen de toenemende sigarettensmokkel vanuit Afrika. Is dat geen goed nieuws?' Ze liet een stilte vallen, ze gaf hem gelegenheid tot reageren. Juist op dat moment sloeg Anna de man met kracht in het gezicht. Zo krachtig zelfs dat hij even uit evenwicht leek te zijn gebracht. Hij herstelde snel en deed dreigend een stap in Anna's richting. Hij hield zich in toen hij zich naar opzij draaide en in de twee lopen van Pauls geweer keek. Uit de telefoon schetterde de stem van Claire. 'Paul? Paul? Paul!'
Op dat moment ging Pauls telefoon. De twee voor hem keken verstoord achterom. Hij trok verontschuldigend zijn schouders op en bracht het toestel naar zijn oor.
'Claire?' Waarom belde ze juist nu. Hij kon niet verzaken, hij kon zijn aandacht niet verdelen over het gesprek met zijn geagiteerde echtgenote en zijn opdrachtgeefster die mogelijk in gesprek was met een kwaadwillende man.
'Paul, waar ben je? Je moet meteen thuiskomen, ik heb goed nieuws.'
'Claire, nu even niet, alsjeblieft, ik ben aan het werk. Het grote geld weet je wel.'
'Nee, nee, Paul, luister, laat dat grote geld maar zitten. Ik ruik door de telefoon dat daar een luchtje aan zit. Ik heb werk voor je gevonden. Regulier werk.' Ze sprak opgewonden, ze was vrolijk. Hij moest er niet negatief tegenin gaan.
'Weet je waar? Je raadt het nooit. In de havens. Bij de douane. Ze zoeken versterking tegen de toenemende sigarettensmokkel vanuit Afrika. Is dat geen goed nieuws?' Ze liet een stilte vallen, ze gaf hem gelegenheid tot reageren. Juist op dat moment sloeg Anna de man met kracht in het gezicht. Zo krachtig zelfs dat hij even uit evenwicht leek te zijn gebracht. Hij herstelde snel en deed dreigend een stap in Anna's richting. Hij hield zich in toen hij zich naar opzij draaide en in de twee lopen van Pauls geweer keek. Uit de telefoon schetterde de stem van Claire. 'Paul? Paul? Paul!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten