'Mevrouw, misschien moeten we het niet hebben over de verkoop van uw huis en landgoed, maar over uw contactpersoon in Algiers.'
Benny's woorden hadden direct het beoogde effect: schrik en verwarring. Het was zaak nu door te stoten.
'Dat kunnen we doen hier bij de halfopen deur met die knaap en zijn dubbelloops speeltje of we zoeken de ruimet van uw tuin. Er is vast wel een schaduwrijk plekje te vinden met een zuchtje wind.'
Benny vond het heerlijk het woord te voeren vanuit een zekere superioriteit en voorsprong. Hij wist wie hij voor zich had. De machtige vrouw die miljoenen verdiende aan haar smokkelpraktijken stond hier kwetsbaar in de deuropening, slechts gekleed in een wit T-shirt en een versleten spijkerbroek. Vroeger heette ze Tilly. Zo onbereikbaar als ze toen was en zo groot en rijk als ze ondertussen geworden was, zo kleintjes stond ze nu in de deuropening. En zo'n bewaker in de buurt had alleen maar een averechts effect. Hier heerste angst. Misschien niet direct voor hem, maar het wantrouwen dat die bangheid voedde, speelde een prominente rol.
'Wat wil je van me?' Haar stem had iets smekends, haar ogen stonden zorgelijk. Toch deed ze een stap naar buiten en maakte de bewaker met haar handen kenbaar dat hij moest blijven waar hij was. Benny kreeg het precies hoe hij het hebben wilde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten