Wat ik enorm waardeerde aan mijn redacteur was de tomeloze inzet waarmee ze haar lichaam verzorgde. Het schrobben van de huid onder de douche , het zorgvuldig wassen van het haar, de conditioner die ze na het wassen gebruikte, de crèmes waarmee ze zich insmeerde van top tot teen, het verwijderen van haartjes in wenkbrauwen, wimpers, oksel- en schaamstreek, het vijlen van de nagels, het poederen van de neus en niet te vergeten het eindeloze poetsen van de tanden tot soms wel drie of vier keer per dag. In haar handtas bewaarde ze een speciaal opbergdoosje bedoeld voor een tandenborstel en een tube tandpasta. Tandenpoetsen was het ritueel waarmee ze opstond en waarmee ze naar bed ging. Poetsen was misschien te mild uitgedrukt. De activiteit die ze bij de wastafel voor de spiegel uitvoerde, kon zonder overdrijving schrobben worden genoemd. Ze schrobde haar gebit, zoals een ander wastafels met schuurmiddel te lijf ging.
Liggend in bed keek ik hoe ze poetste, de rechterhand driftig heen en weer bewegend en daarmee ook de rest van haar lijf schuddend. Aangenaam om naar te kijken, te meer omdat ze het deed zonder iets aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten