'Ja, Soleil - mag ik Soleil zeggen? - daar zitten we dan. Het is alweer een tijdje geleden dat we als uitgeverij met jou in gesprek waren. Jammergenoeg is je vaste uitgever Harco Harkema tussentijds uitgevallen. Je denkt misschien dat burn-outs in de uitgeverswereld niet voorkomen. Helaas, niets is minder waar. Wat dat betreft doen wij niet onder voor, pak 'm beet, het onderwijs of de zorg.'
Ze heette Tanja Tangerine en droeg een mantelpak. Ik had gewild dat ze sliste, dan had ik daarover kunnen schrijven, maar ze sprak in duidelijk gearticuleerd ABN. Over dat mantelpak kan ik nog melden dat het roze was en dat het jasje óf te klein óf gewoon niet berekend op haar boezem was. In elk geval was haar rok te strak voor haar achterwerk. Dat viel mij op toen ze voor mij uit haar kantoor inliep. Ik kwam tot de conclusie dat het hele setje een maatje groter had gekund. Haar roze outfit paste overigens uitstekend bij haar neus die met enige fantasie overeenkomsten vertoonde met een varkenssnuit. Straks bij het naar buitengaan zou ik kijken of ze misschien ook een krulstaartje had. Nee, flauw. Dit verdiende ze niet, ze was heel vriendelijk. Tussen het zakelijke door. Want het ging natuurlijk weer over contracten, geld en deadlines. Het boeide me geen sodemieter, maar ik was er nu toch en ik was netjes opgevoed, dus ik knikte af en toe beleefd.
'Hoe zie jij dat, Soleil?'
Hoe zag ik wat? Ik was ergens halverwege haar relaas afgehaakt. Mijn ogen hadden haar schoenen ontdekt. Een varkentje met zulke hakken, dat was niet eerder vertoond.
'Zullen we dat dan zo afspreken?'
Ik knikte vaagweg. Er zou wel iets zwart op wit komen wat ik dan kon weigeren. Ik was nu eenmaal beter met geschreven taal. En het verscheuren van papier.
'Wat doe je na je werk, Tanja?' Het was eruit voor ik er erg in had.
'Gewoonlijk bedoel je. Of vandaag in het bijzonder?' Die onnozelheid beviel mij wel.
'Wat je gewoonlijk doet, moet je me maar vertellen als we vandaag samen een hapje gaan eten. De auteur met zijn uitgever. Om de onderlinge band te versterken. Kijk, met Harco had ik daar niet zo'n zin in. Hij dronk te veel en het was een onaangename man. Met jou zie ik het zitten. Wat vind je, Tanja?'
Geloof het of niet, ze knorde tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten