Ze droeg geen blinddoek meer, er was licht en ze had haar plas laten lopen. Anna keek beduusd omlaag naar de natte grond. De aanvankelijke warmte van haar urine koelde meteen af. Haar rokje plakte aan haar dijen. Een zurige lucht kroop in haar neus. De blote voeten van de man stapten opzij naar waar het droog was.
'Gadverdamme!' Hij riep het uit de grond van zijn hart. Hij klonk kwaad, woedend, ziedend misschien wel. Anna durfde niet omhoog te kijken. De klap die volgde, had ze dan ook niet aan zien komen. Zijn vlakke hand raakte de zijkant van haar hoofd, half op haar oor, gedeeltelijk op haar slaap. Ze viel opzij op het matras, het geraakte oor protesteerde met een aanhoudende hoge piep.
'Ik heb het goed met je voor, ik kom de tape van je mond halen en de blinddoek van je ogen en als dank zeik je me af? Ze hadden me voor je gewaarschuwd, maar dit slaat alles.'
Dit keer zag Anna zijn uithaal aankomen. Ze dook in elkaar terwijl zijn hand vier-, vijfmaal op haar neerdaalde.
'Piswijf,' krijste hij, 'goor piswijf. Ik zal je leren over mijn voeten te zeiken.' Hij liep naar deur. Op de vloer liet hij een spoor achter van natte voetafdrukken. 'François,' riep hij bij de openstaande deur, 'François, kom onmiddellijk hier. Zet dat smerige wijf onder de douche.' Hij draaide zich weer om. In zijn handen had hij de theedoek die blinddoek was geweest. De tape plakte aan zijn vingers. 'Vies mens,' fluisterde hij. Alsof hij vond dat hij nog niet duidelijk genoeg geweest was. Toen verdween hij door de deuropening.
Anna kwam overeind. Het gevaar leek geweken. Voor even.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten