Elders, ver weg, bijvoorbeeld in de lage landen, waar het kil en waaierig was, ook al was het zomer, gebeurden ook dingen. Zoals er overal over de wereld dingen gebeuren, parallel aan elkaar en gelijktijdig, of na elkaar. Vooral na elkaar, omdat er altijd dingen zijn die gebeuren. Het ene ding is nog niet afgelopen of het volgende ding staat alweer te gebeuren. Omdat het nacht was gebeurden veel dingen in bed. Veel van die dingen zou men kunnen scharen onder slapen. Sommigen twijfelen over het gebeur-gehalte van slapen, want wat gebeurt er op zo'n moment? Er gebeurt toch niets beweren die sommigen. Feit blijft dat sommigen niet vaak gelijk hebben. Sterker nog, ze zitten er meestal naast.
Dagobert Bijleveld sliep en Elly Spenkelbach-Meijer sliep ook. Ze lagen niet bij elkaar in bed. Ze waren niet eens in hetzelfde huis. Opmerkelijk was dat beiden min of meer hetzelfde droomden. Dat ze wél bij elkaar in bed lagen en dat daar heel andere dingen gebeurden dan slapen.
Verderop in haar flat met een popperig ingerichte slaapkamer sliep Zus Bennekom met een duim in haar mond. Ze droomde niet, ze droomde nooit. Ze had gedoucht voor het slapengaan en haar vochtige naar shampoo ruikende haar zou haar de volgende morgen veel klitten bezorgen. Ze was, zoals dat heette, als een blok in slaap gevallen. Na een vermoeiende dag. Veel mensen verwerken zo'n enerverende dag in hun dromen. Maar Zus dus niet. Ze sliep en daarmee was alles gezegd.
Nog weer verder, in zijn twee-onder-een-kap-huis, snurkte commissaris Turlings. Hij lag naakt onder een lakentje. Naast hem op zijn rug lag Taco Stutterheim, de armen onder zijn hoofd. Hij rook zijn eigen zweet. Hij keek naar het plafond dat dankzij een kier in de gordijnen fraai uitgelicht kon worden door een lantaarnpaal voor het huis. Taco overdacht dingen. Dingen die gebeurd waren. Het duurde lang voordat hij in slaap viel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten