Op het parkeerterrein van het hotel langs de snelweg moest Richard blijven wachten in de auto. Met die bebloede kop kon hij niet zomaar binnenstappen vond Benny. Dat zou argwaan wekken. Of in elk geval te veel opvallen. En dat konden ze niet gebruiken ook al waren ze hier een eind van huis. Hij regelde wel iets binnen. Met vochtig wc-papier of zo. Of hij kocht van die oliedoekjes voor babybillen in de hotelshop. Hij zou wel zien.
Het was te hopen dat die flapdrol een beetje voortmaakte. Richard had koppijn en wilde maar een ding en dat was liggen en slapen. Hij had vreselijke koppijn en het vooruitzicht nog een dag in een auto te moeten zitten met Benny stemde niet vrolijk. Die piepstem had trouwens zijn telefoon laten liggen. Richard had hem nog maar net zien liggen of hij ging al af. Wie belde er nou na middernacht? Hij kon het niet laten even te kijken. Als hij het niet dacht. Theo Dubbelburg, dat hooghartige ventje dat zijn tijd grotendeels in het buitenland doorbracht. Gluiperd. Kreeg de interessante klusjes toegeschoven van Benny. Ze dachten zeker dat hij daar te stom voor was. Dat hij het moest houden bij zijn messen. Hij had echt wel meer in zijn mars.
Hij kon het niet laten het voicemailbericht af te luisteren dat Theo had ingesproken.
'Theo hier, Benny. Zuid-Frankrijk, Côte d'Azur. Alles is volgens plan verlopen. Ze ligt te maffen. In mijn bed om precies te zijn. Heb ik in elk geval die weddenschap gewonnen, hahaha. Laat me weten wat de volgende stap is. Voorlopig heb ik het naar mijn zin. Tot horens.'
Richard had de telefoon nog maar net neergelegd toen Benny op zijn raampje tikte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten