Dat Benny Richard had achtergelaten vond hij tot daaraan toe. Dat zou heus wel goed komen. Zijn gedachten gingen meer uit naar zijn moeder in het verzorgingstehuis thuis. Hij bracht haar trouw zijn bezoekjes, een paar keer per week. Hij zou nu moeten verzuimen, er zat niets anders op, maar lekker zat hem dat niet. Zijn moeder keek uit naar zijn komst. Als hij zijn auto de parkeerplaats van 'De Abeelhorst' opreed, kon hij haar vaak al zien zitten achter de geraniums. Bij wijze van spreken natuurlijk, want ze hield niet van geraniums. Het waren begonia's en cyclamen. Als hij uitstapte, stak ze haar hand op. Ze kwam meteen in actie. Nog voor hij haar kamertje op de vierde verdieping binnenkwam, had ze al een potje thee klaarstaan. Daar leek ze een sport van te maken. Alsof ze hem wilde laten zien dat ze nog net zo kwiek als vroeger was. Dan dronken ze een half uur lang een paar kopjes thee met chocola en kaakjes erbij en spraken over koetjes en kalfjes. Onderwerp dat standaard op de agenda stond was zijn werk. Hoe of de zaken gingen. BensToko.com bedoelde ze daarmee. Die zaak had hij speciaal voor zijn moeder in het leven geroepen. Op haar laptop kon ze dan aan medebewoners laten zien dat haar Ben, haar oogappel, die zo anders was dan zijn zus Elma die niet deugen wou, een bloeiende business had, zoals zij dat zo graag noemde, in roerend goed. Ze wist natuurlijk niet dat BensToko slechts een lege huls was, niet meer dan een website en een leeg kantoortje met een oude kluis erin boven de kringloopwinkel.
82 was zijn moeder nu en ze zou hem zeker missen. Hij moest haar straks maar eens bellen. Dat hij op zakenreis was. Als hij terugkwam, zouden ze samen uit eten gaan. Dat zou hij haar beloven.
In de verte kondigde de skyline van Dyon zich aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten