Sigaretten halen 2 6 3

Het liep al tegen elven toen Elly Sprenkelbach Meijer en Dagobert Bijleveld de handdoek in de ring gooiden. Niet definitief natuurlijk, maar wat een taaie, die Soepboer. Hij bleef hardnekkig ontkennen dat hij ook maar iets met de steekpartij te maken had. Oké, hij had daar door de buurt gefietst, maar was dat een misdrijf? Bovendien was dat gebeurd nadat commissaris Turlings in zijn tuin was neergestoken. Hij was pas op pad gegaan, op zoek naar het nog smeulende nieuws, toen hij gehoord had dat er wat aan de hand was. Kon iemand dat bevestigen. Nee, maar zij wisten als geroutineerde politiemensen toch ook dat jan en alleman mee kon luisteren met de politieberichten? Toen hij over de steekpartij hoorde, was hij meteen op zijn fiets gesprongen. Hij was nu eenmaal journalist. Voor een beetje story moest je er op uit. En hoe zat het met het wapen, hadden ze hem aangetroffen met het mes? Nou dan. Het enige wat hij gedaan had, was die knul van een jaar of 20, die door het dorp rende alsof de duivel hem op de hielen zat, een opdoffer verkopen. Niet eens als opdoffer bedoeld trouwens. Hij liep eigenlijk min of meer tegen Soepboers vuisten aan. Kon hij helpen dat die gozer direct gestrekt ging? Hij was zo geschrokken dat hij meteen weggefietst was. En toen bedacht hij ineens dat zijn tas op de plek des onheils moest zijn achtergebleven. Zijn tas met zijn tablet. Vervolgens was hij in de onfortuinlijke fuik van het duo Sprenkelbach Meijer - Bijleveld gelopen. Met als gevolg dat hij hier uitgeput aan een tafeltje zat. Kon hij een koffie krijgen? Een peuk dan? Ook niet. Dit was je reinste mishandeling. Dit grensde aan marteling. Hij eiste een advocaat.