Sigaretten halen 275

Een wildvreemde vrouw sprong aan boord, maande hem tot hard rijden en hij deed het. Je laat je altijd zo gemakkelijk voor andermans karretje spannen, mopperde Claire regelmatig, ze maken misbruik van je goeiigheid. En verrek, ze had gelijk. Ze had helemaal gelijk. Voor het eerst zag hij het zelf ook in. Midden op de weg trapte hij op de rem. De bestelbus kwam scheef op de weg te staan. De vrouw hield zich vast aan het dashboard. 

'Wat is dit?' Hij bekeek de vrouw. Veertiger schatte hij in. Ze droeg een slobberig grijs joggingpak en haar blonde haar zat door de war. Ze keek angstvallig in de spiegels. Paul keek mee. Er was geen ander verkeer.

'Zit er iemand achter je aan?'

De vrouw knikte. 'Ik ben ontsnapt, ze hielden me vast. Kunnen we doorrijden, alsjeblieft? Het is een kwestie van tijd, voordat ze het open raam ontdekken.'

Paul haalde zijn voet van de rem. Zonder gas te geven rolde het busje de weg naar beneden. Door het gaspedaal niet te gebruiken was het alsof hij niet helemaal gehoor gaf aan haar verzoek. Zo makkelijk liet hij zich dus niet spannen voor elk willekeurig karretje van onbekende vrouwen die vanuit het niets in de auto sprongen.

'Waarom zitten ze achter je aan?'

'Ik ben ontsnapt. Ze hielden me vast in dat huis.'

'Ja, duidelijk, maar waarom hielden ze je dan vast?' Hij liet zich niet met een kluitje in het riet sturen. Daar beschuldigde Claire hem ook regelmatig van.

De vrouw zuchtte. 'Laten we het erop houden dat ze uit zijn op mijn geld. O, trouwens, laat ik me even voorstellen: Anna, Anna Zeven.'