Anna gaf aanwijzingen voor de snelste route. Het schoot lekker op, er was geen ander verkeer. Paul reed harder dan eigenlijk toegestaan.
'Wat doe je voor werk zo in de vroege ochtend?' De vrouw was niet onaardig. Hoewel ze de spiegels goed in de gaten hield, kalmeerde ze gaandeweg. Van zijn abominabele rijstijl scheen ze geen last te hebben.
Paul twijfelde over wat hij zou zeggen. Hij besloot het vaag te houden.
'Ik bezorg pakketten.'
''s Nachts? Wie doet er 's nachts open voor pakketten?'
Paul dacht na over die vraag. Ze bracht hem nu al in het nauw. Wat kon hij antwoorden?
'Ik kan die pakketten op afgesproken plekken achterlaten.'
'O, en wat zit erin? Smokkelwaar?'
Geschrokken hield Paul het gaspedaal even in. Hij voelde dat hij kleurde. Wat was dit voor vrouw? Wist ze hier meer van? Was ze misschien een controleur van de ronselaar? Gingen ze zijn gangen na, keken ze of hij echt wel alle pakketten bezorgde?
Paul kuchte even. Concentreerde zich vervolgens weer op de weg.
'Zijn het soms sigaretten?'
Paul trapte de rem in. 'Wat is dit? Wat weet jij hiervan? Ben je wel uit dat huis ontsnapt of ben je soms ingehuurd om mij te bespioneren? Zeg het, verdorie.'
Ze leek niet onder de indruk van zijn agitatie. Ze leek eerder verbaasd. Misschien wel, omdat ze meteen midden in de roos zat. Ze moest nog één ding weten.
'Rijd je voor de ronselaar van Marseille?' Haar stem was zacht. Ze fluisterde bijna.
Paul staarde voor zich uit. De auto stond midden op de weg. Hij knikte. Hoe kon ze dit weten? Maar wat ze vervolgens zei, verblufte hem nog meer.
'Dan werk je voor mij.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten